ΟΛΟΙ ΚΡΥΒΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΕΝΑΝ ΜΙΚΡΟ ΗΡΩΑ!!!

Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

Επιτέλους τέλος για την...σανίδα σωτηρίας της ανίκανης κυβέρνησης.

Καλοφάγωτη η σύνταξη γίγαντα.
Εκοψες και έραψες τόσο καιρό με αποκλειστικό γνώμωνα την προστασία της αγαπημένης σου κυβέρνησης.
Οχι ότι περιμένουμε τίποτα καλύτερο από τον διάδοχο σου,αλλά θέλω να πιστεύω ότι κανείς δεν θα μπορέσει να σε φτάσει.
Απέδειξες περίτρανα σε όλη την Ελλάδα ότι η δικαιοσύνη δεν είναι μόνο τυφλή,αλλά και κουφή και κουτσή,γενικά έχει ειδικές ανάγκες!
Οσο για τα Blogs και την ανωνυμία των διαχειριστών τους,με την όρεξη θα μείνεις.
Οσο λυσσάτε εναντίον των blogs,τόσο θα ισχυροποιούνται.
Δεν έχετε καταλάβει ακόμα ότι ο θόρυβος που ξεσηκώνετε κάθε τόσο και λιγάκι,είναι η καλύτερη διαφήμιση για τους bloggers.
Κάποιοι δεινόσαυροι σαν εσένα έχουν μείνει στην Παλαιόκαινο περίοδο όπου μπορούσατε να ελέγξετε την ενημέρωση του λαουτζίκου και να του πασάρετε την προπαγάνδα σας.
Οταν θα συνειδητοποιήσετε τις εξελίξεις θα έχετε εξαφανιστεί όπως και οι αυθεντικοί δεινόσαυροι.
Καληνύχτα κυρ εισαγγελέα.

Κυριακή 28 Ιουνίου 2009

Τζιμπρίλ Σισέ.Πολύ σκληρός για να πεθάνει!!!

Ο "μικρός ήρωας" αυτής της εβδομάδας δεν είναι άλλος από το νέο απόκτημα του ΠΑΟ,τον Γάλλο ποδοσφαιριστή Τζιμπρίλ Σισέ.
Ενας παίκτης που ενώ έχει σπάσει και τα δυό του πόδια,συνεχίζει να παίζει μπάλα και μάλιστα σε κορυφαίο επίπεδο.
Παρ'όλο που όλοι ξέρετε τα οπαδικά μου αισθήματα,δεν μπορώ παρά να βγάλω το καπέλο στους πράσινους για αυτήν την μεταγραφή.
Το θεωρώ δεδομένο ότι ο Σισέ θα αποτελέσει μεγάλη ενίσχυση για την ομάδα των πολυμετοχικών,εκτός κι αν η ατυχία τον συνοδεύσει και στην Ελλάδα,πράγμα που ειλικρινά δεν εύχομαι,αφού τέτοιοι παικταράδες δεν έρχονται κάθε μέρα στην ψωρωκώσταινα.

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ!!!

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

Η κρίση των παραδοσιακών ΜΜΕ ως αποτέλεσμα της παρακμής τους.


Ολοι πλέον θα έχετε ακούσει για την χοντρή ξεφτίλα των δήθεν έγκυρων εφημερίδων με την ανύπαρκτη συνάντηση Καραμανλή-Ερντογάν.
Δυστυχώς οι έμποροι της ενημέρωσης συνεχίζουν να θεωρούν τους αναγνώστες τους ως υπανάπτυκτους ιθαγενείς που μπορούν να τους πλασσάρουν τα πολύχρωμα μπιχλιμπίδια τους για πολύτιμα πετράδια.
Δεν έχουν κατανοήσει ακόμα ότι στην εποχή των blogs δεν υπάρχει περίπτωση να παραμείνει κρυφή οποιαδήποτε απάτη τους.
Δεν παραδειγματίστηκαν ούτε κάν από τις αποκαλύψεις που έγιναν την περασμένη χρονιά για τα μαϊμού άρθρα του Καπλάνι, της Πανδώρας και της Ξένιας Κουναλάκη.
Και όμως όλοι αυτοί οι μεγαλόσχημοι τολμούν να απειλούν τα blogs και να μας στολίζουν με άπειρα κοσμητικά επίθετα.
Σήμερα έκλεισε τελείως ξαφνικά ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ της Γιάννας αφήνοντας 450 ανθρώπους στον δρόμο.
Κάτι μου λέει ότι θα ακολουθήσουν και άλλα κλεισίματα, κάτι που απ' ότι διάβασα προβλέπει και ο πρώην διευθυντής της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, Σεραφείμ Φυντανίδης.
Το δυστύχημα για τους επαγγελματίες της ενημέρωσης είναι ότι όταν το χόμπυ γίνεται επάγγελμα, χάνει την μαγεία του.
Οταν δε, συνδυάζεται το συγκεκριμένο επάγγελμα με διαπλοκή, συμφέροντα, πολλά χρήματα, εκβιασμούς από κάθε είδους λαμόγιο, ανακρίβειες και ψέμματα, είναι σίγουρο ότι στο τέλος θα απομείνουν μόνοι τους να αλληλοδιαβάζουν τις φανταστικές ιστοριούλες τους.
Βεβαίως και δεν ανήκουν όλοι οι δημοσιογράφοι στην προηγούμενη συνομοταξία.
Σίγουρα υπάρχουν χιλιάδες έντιμοι επαγγελματίες που χύνουν τόνους ιδρώτα για ένα μεροκάματο και μόνο.
Το κακό είναι ότι στο τέλος αυτοί πληρώνουν την νύφη, ενώ τα λαμόγια παραμένουν πάντα στο απυρόβλητο.
Οσο η ανύπαρκτη ΕΣΗΕΑ δεν λαμβάνει μέτρα εξυγίανσης του κλάδου, όσο δεν πέφτουν κεφάλια για τα τερατώδη ψέμματα που έχουν δημοσιευτεί, όσο η προπαγάνδα έχει υποκαταστήσει την ειδησεογραφία, τόσο θα εκφυλίζεται το δημοσιογραφικό επάγγελμα.
Κι ας σταματήσει κάποτε το παραμυθάκι περί λειτουργήματος και όχι επαγγέλματος.
Και οι παπάδες λειτούργημα υποτίθεται ότι εξασκούν και είναι βουτηγμένοι μέσα στην βρωμιά και στην δυσωδία οι περισότεροι.
Το μόνο σίγουρο και μετά τα τελευταία κρούσματα είναι, ότι θα τρίζουν τα κόκαλα του Καραπαναγιώτη,του Μπότση,της Βλάχου,της Ρεζάν,του Γερμανού για το κατάντημα της Ελληνικής δημοσιογραφίας.
Η συγνώμη του Βήματος και οι δικαιολογίες του Ψυχάρη εδώ:

Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

ΟΛΙΒΕΡ ΖΑΜΜΙΤ,ΕΝΑΣ ΗΡΩΪΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ.


Από σήμερα το blog αυτό θα αφιερώνει τουλάχιστον μιά φορά την εβδομάδα μιά ανάρτηση σε ανθρώπους που με την προσωπική τους στάση καταφέρνουν να χαρακτηριστούν δίκαια ως"μικροί ήρωες".
Σημερινός τιμώμενος ο Ολιβερ Ζαμμιτ,πατέρας του αδικοχαμένου Ντουζόν που σκότωσαν άγρια το περασμένο καλοκαίρι οι μπράβοι της Μυκόνου.
Ενας άνθρωπος που πάνω απ'όλα μας δίδαξε ήθος και δύναμη ψυχής.
===================================================

ΜΙΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΣΤΗ ΣΥΡΟ.

Στο πρόσωπο του Όλιβερ Ζαμμίτ τιμήθηκαν όλοι οι πατεράδες της γης, σε μια συγκλονιστική εκδήλωση, εχθές το βράδυ, στο θέατρο Απόλλων στην Ερμούπολη της Σύρου.
Όπως είναι γνωστό, ο 20χρονος Ντουζόν Ζαμμίτ έχασε τη ζωή του πέρσι στη Μύκονο, κατά τη διάρκεια των διακοπών του στο νησί και ο πατέρας του Όλιβερ συγκλόνισε το πανελλήνιο, όταν δώρισε τα όργανα του αδικοχαμένου παιδιού του σε Έλληνες λήπτες, σώζοντας έτσι τις ζωές τεσσάρων νέων ανθρώπων.
Τον ξεχωριστό άνθρωπο Όλιβερ Ζαμμίτ, συνόδεψαν η σύζυγός του Ρόζμαρι, ο μικρός του γιος Λωράν και ο νεαρός δημοσιογράφος Κώστας Γρίμπιλας, που στο στήθος του χτυπάει η καρδιά του Ντουζόν.
Η Γιορτή του Πατέρα διοργανώνεται για δέκατη Τρίτη συνεχόμενη χρονιά στη Σύρο, από τον χαρισματικό Μπάμπη Κουλούρα που επιμελήθηκε και πάλι όλη τη διοργάνωση. Ο Μπάμπης Κουλούρας είναι πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Άνω Σύρου, δημοσιογράφος της ΑΙΓΑΙΟ ΤV και ως οικοδεσπότης της εκδήλωσης, καλωσόρισε τον κόσμο και αφού προσφώνησε όλους τους επίσημους παρευρισκόμενους, άνοιξε την εκδήλωση με μια θαυμάσια εισήγηση που έδωσε την ΑΠΟΛΥΤΗ εικόνα του χρονικού και σκιαγράφησε τον τιμώμενο πατέρα Όλιβερ Ζαμμίτ:
«Πέρυσι τον Αύγουστο είδαμε στην τηλεόραση έναν πατέρα που του σκότωσαν το παιδί στη Μύκονο. Κάποιος ή κάποιοι μπράβοι ενός νυχτερινού κέντρου της Μυκόνου, εξάντλησαν όλη τους τη δυναμική, όλη τους την αγριότητα, όλη τους τη βλακεία, σ' ένα νεαρό Αυστραλό, που θέλησε να απολαύσει τις χαρές και τις χάρες της πατρίδας μας.
Η Δικαιοσύνη θα κρίνει τους ενόχους και την αποτρόπαιη πράξη τους. Εμείς απόψε δεν θα δικάσουμε, εμείς απόψε ήρθαμε εδώ για να τιμήσουμε. Όμως νομίζουμε πως οι τοπικές αρχές, οι τοπικές κοινωνίες και οι αστυνομικές αρχές θα πρέπει να βάλουν αυστηρούς φραγμούς, θα πρέπει να οχυρωθούν και να αντισταθούν απέναντι σε φαινόμενα βίας, διαφθοράς και ασύδοτης συμπεριφοράς, έτσι ώστε ο νεαρός Ντουζόν να είναι το τελευταίο θύμα.
Ο πατέρας αυτός λοιπόν, ο τραγικός πατέρας που είδαμε στην τηλεόραση μας συγκλόνισε όλους. Αυτός ο άντρας πενθούσε πάνω από το νεκρό του παιδί χωρίς κατάρες και κραυγές εκδίκησης. Με έναν πόνο βαθύ?. Είπε ότι δεν φταίνε οι Έλληνες για τον άδικο χαμό του παιδιού του, επειδή κάποιοι παράφρονες άφησαν τα θηριώδη ένστικτά τους ανεξέλεγκτα. Είπε ότι οι Έλληνες είναι ένας υπέροχος λαός. Ζήτησε μόνο να αποδοθεί Δικαιοσύνη γι’ αυτό το φονικό και δώρισε τα όργανα του ακριβού του παιδιού, του νεαρού Αυστραλού υπηκόου Ντουζόν Ζαμμίτ σε Έλληνες λήπτες.
Με αυτή την έξοχη, μεγαλόψυχη στάση και πράξη του, έγινε η αιτία να διπλασιαστούν στη χώρα μας οι δωρητές ζωής. Αυτόν του πατέρα λοιπόν, είδαμε στην τηλεόραση τον περσινό Αύγουστο και συγκινημένοι συμφωνήσαμε ότι αυτός είναι ο πατέρας που οφείλουμε να τιμήσουμε φέτος. Που του οφείλουμε το αντίδωρο της ευγνωμοσύνης μας, το αντίδωρο της συγκίνησης που έδωσε στους Έλληνες.
Αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο, αυτόν τον εξαιρετικό πατέρα και άνδρα, τον Αυστραλό υπήκοο Όλιβερ Ζαμμίτ, που τον έχουμε κοντά μας εδώ, εμείς όλοι συναθροισμένοι - μια πελώρια Ελληνική - Κυκλαδίτικη αγκαλιά, για να του πούμε ένα μεγάλο συγγνώμη για το παιδί του κι ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη στάση που κράτησε.
Και δεν πρέπει να παραλείψουμε ότι συνοδοιπόρος σ' αυτή την υπέρβαση, το άλλο μισό σε αυτή τη διαδικασία προσφοράς, σε αυτή τη δωρεά ζωής, ήταν η γυναίκα του Όλιβερ, η Ρόζμαρι, αυτή η τραγική μάνα που θρηνώντας πάνω από το νεκρό της παιδί συναποφάσισε να δώσει ζωή σε Έλληνες. Δεν φτάνει ένα ευχαριστώ, αγαπημένη Ρόζμαρι, αλλά δέξου εσύ κι ο Όλιβερ απόψε, τα εκατομμύρια ευχαριστώ των Ελλήνων.
Αγαπημένοι μας Ρόζμαρι και Όλιβερ Ζαμμίτ, μικρέ μας φίλε Λωράν, σας ευχαριστούμε που κάνατε αυτό το τόσο μακρινό ταξίδι για να βρεθείτε απόψε κοντά μας. Αγαπημένε φίλε δημοσιογράφε Κώστα Γρίμπιλα, που στα στήθη σου χτυπά δυνατά η καρδιά του Ντουζόν, σε ευχαριστούμε που δέχθηκες να παρευρεθείς και να μιλήσεις στη γιορτή μας?.»
Και ο Μπάμπης Κουλούρας έδωσε το σήμα της έναρξης της εκδήλωσης λέγοντας: " Απόψε γιορτάζουν οι πατεράδες της θυσίας, της προσφοράς, της γενναιοδωρίας και της μεγαλοψυχίας, της τρυφερότητας και της συγκατάβασης. Απόψε δεν γιορτάζει ο πατέρας που είναι μόνο γεννήτωρ, αλλά ο πατέρας γεννήτωρ που ανατρέφει υπεύθυνα τα παιδιά του και τους ανοίγει δρόμους προς ένα φωτεινό μέλλον".
Πηγή:
http://www.e-mykonos.gr/

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

Πάει ο κυρ Αλέκος...


Φήμες ότι ο Αλαβάνος παραιτήθηκε.

Παραιτήθηκε από τι όμως ρε παιδιά;

Δεν είναι τίποτα άλλο πλέον παρά πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.

Κάτι σαν τον Τραγάκη της αριστεράς δηλαδή ένα πράγμα.

Τελικά οι ευρωεκλογές πάντως είχαν και τα θετικά τους.

Μάλλον το έκτρωμα που γνωρίσαμε ως ΣΥΡΙΖΑ αποτελούμενο από κομουνιστές του γλυκού νερού και από επαναστάτες του Κολωνακίου και των Β.Π. οδεύει ολοταχώς προς διάλυση.


Η φωτό από το πολύ καλό http://kourkouti.yooblog.gr/

Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

Τι εννοεί ο Παπανδρέου λέγοντας 'μηδενική λαθρομετανάστευση";


Το διάβασα κάπου και μου άρεσε.
Λέτε ο Γιωργάκης με το "μηδενική λαθρομετανάστευση"να εννοούσε ότι θα τους νομιμοποιήσει όλους, οπότε πράγματι δεν θα υπάρχει κανείς παράνομος;

Υ.Γ.Χρόνια πολλά πρόεδρε και...καλά μυαλά κυρίως.

ΚΑΠΛΑΝΙ,ΚΑΖΑΛΟΤΙ,ΤΡΙΓΑΖΗΣ.ΓΕΛΙΟ ΜΕΧΡΙ ΔΑΚΡΥΩΝ!!!


Αν θέλετε να γελάσετε μέχρι δακρύων δεν έχετε παρά να ξεφυλλίζετε τον ημερήσιο τύπο.

Σήμερα σας παρουσιάζω τρία άρθρα με τα οποία είμαι σίγουρος ότι θα διασκεδάσετε αρκετά.

Ειδικά του Καπλάνι είναι όλα τα λεφτά.

Προσέξτε την επισήμανση στο τέλος ότι τα στοιχεία της καταγγέλουσας είναι στην διάθεση του ιδίου λές και θα μπορούσε να είναι στην διάθεση κάποιου άλλου.

Μετά το περσινό πατατράκ όπου ο συγκεκριμένος κύριος συνελήφθη κυριολεκτικά να κλέβει οπώρας ομού μετά του κυρίου Στέφανου Κασιμάτη (Πανδώρα) όταν παρουσίασαν ένα κινηματογραφικό φίλμ ως αληθινή ιστορία για να αποδείξουν τον ρατσισμό των Ελλήνων,φέτος δείχνει προσεκτικότερος.

Αν και η αλήθεια είναι ότι τέτοια e-mails μπορούν πολύ εύκολα να κατασκευαστούν από τον οποιονδήποτε που θέλει να πλασαριστεί ως αδικημένη πλην τίμια αντιρατσίστρια Ελληνίς κορασίδα.

And now it's show time folks!!!




http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=467462

Γκρεκάνοι.Η ζωντανή ιστορία του Ελληνισμού στην Κάτω Ιταλία.




KΑΛΥΝΗΦΤΑ
Τι έν΄γλυτσέα τούση νύφτα τι εν΄ώρια
τσ εβώ ε πλώνω πενσέοντα σ εσένα
τσ' ετού μπει στη φενέστρα σου αγάπη μου
της καρδίας μου σου 'νοίφτω τη πένα.

Εβώ πάντα σ' εσένα πενσέω
γιατί σένα φσυχή μου 'γαπώ
τσαι που πάω που σύρνω που στέω
στη καρδιά μου πάντα σένα βαστώ

Καληνύφτα σε 'φήνω τσαι πάω
πλάια σου 'τι 'βω πίρτα πρικό
τσαι που πάω που σύρνω που στέω
στη καρδιά μου πάντα σένα βαστώ.

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009

Οι απορίες της ημέρας.


Γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε την κατασκευή τζαμιού μόνο;

Τι θα κάνουν οι συμπολίτες μας Ινδουϊστές,Βραχμάνοι,Ζωροάστρες,Βουδιστές,Σίχ ακόμα και οι δωδεκαθεϊστές;

Δεν αποτελεί αυτή η κίνηση της κυβέρνησης δείγμα ακραίου ρατσισμού απέναντι στις υπόλοιπες θρησκευτικές μειονότητες;

Γιατί δεν διαμαρτύρονται ο ΣΥΡΙΖΑ,το ΚΚΕ και οι αντιρατσιστικές οργανώσεις της χώρας;

Γιατί δεν έκανε ακόμα δηλώσεις για το θέμα ο cool Alexis;

Από που κλάνει το μπαρμπούνι;

Αλέκος Αλαβάνος: Πολιτικό ανέκδοτο ή τραγωδία;


Τα όρια της πολιτικής γελοιότητας έχουν υπερβεί κατά καιρούς αρκετοί πολιτικοί άνδρες. Η πολιτική παραφροσύνη όμως δείχνει αποκλειστικό κτήμα του ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκου Αλαβάνου. Η πολιτική του σταδιοδρομία στην Ελληνική βουλή είναι μνημείο ιδιώτευσης, δημιουργίας εικονικών καταστάσεων, σκύλευσης νεκρών και Νερώνειων νευρώσεων. Χαίρει όμως μιας πρωτοφανούς ασυλίας από τα ΜΜΕ της διαπλοκής διότι μορφές όπως ο ΑΑ είναι το άλλοθι για την πλήρη απαξίωση του όποιου πολιτικού πολιτισμού προς όφελος αντιλαϊκών συμφερόντων και εκμετάλλευσης του δημόσιου πλούτου.

Ξαναχτύπησε λοιπόν ο κύριος Αλαβάνος με αφορμή το θέμα της μόδας, τη λαθρομετανάστευση. Παρουσιάζοντας μια δέσμη βαρύγδουπων προτάσεων, εξέφρασε την ακόλουθη πρόταση: Οι χώρες της ΕΕ, να ανοίξουν τα σύνορα τους ώστε οι λαθρομετανάστες της Ελλάδας να μπορούν ελεύθερα να μεταβούν στη χώρα της αρεσκείας τους. Το Ελληναράδικο σύμπλεγμα δηλαδή, επειδή ο δικός μου γάιδαρος ψόφησε, να ψοφήσει και του γείτονα!

Τα διαπλεκόμενα μέσα φρόντισαν να περάσουν αυτή τη δήλωση στο ντούκου προκειμένου να προστατεύσουν τον αρχηγό (η κάτι παρόμοιο) του ΣΥΡΙΖΑ από την προφανή διαπόμπευση.

Φανταστείτε λοιπόν (όπως αναφέρει εύστοχα η “Τσούχτρα” της Espresso), τον Καραμανλή να θέτει το θέμα στην επόμενη σύνοδο αρχηγών κρατών της ΕΕ. Επειδή εμείς κύριοι είμαστε οίκος ανοχής, γίνετε και εσείς. Επειδή εδώ υπάρχουν πολιτικοί σχηματισμοί – δουλέμποροι με κολοσσιαία κέρδη από τη διαχείριση – εκμετάλλευση των δύστυχων μεταναστών, ανοίξτε τις πύλες για να μην μείνουμε άνεργοι τώρα που ένας λαός σε καταστολή δείχνει να αντιδρά. Μην χάσουν την κονόμα τους εταίροι μας κάποιες ΜΚΟ, κάποιες αντιρατσιστικές οργανώσεις, κάποιοι άτυποι δικηγορικοί σχηματισμοί που θησαυρίζουν από την ύπαρξη εξαθλιωμένων ανθρώπων.

Και όμως, ο κύριος Αλαβάνος έλαβε περίπου το 1,3% των ψήφων του Ελληνικού λαού (άλλο τόσο παίρνει παραδοσιακά από συγκεκριμένους μηχανισμούς που λειτουργούν σε Δημόσιο και ΔΕΚΟ). Ο Κύριος Αλαβάνος που εκτός από τη μοναδική θεατρική παράσταση που οδήγησε στην εμφάνιση του κυρίου Τσίπρα έχει δώσει ρεσιτάλ εκμετάλλευσης κάθε ανθρώπινης τραγωδίας. Στα πρότυπα Κεμαλιστών και Αδόλφου ενσαρκώνει μια πολιτική ύαινα που εμφανίζεται για να γευτεί αίμα και καταστροφή. Ίδια απεχθής εικόνα ενός σύγχρονου Νέρωνα με πανομοιότυπες εμφανίσεις μιας ηδονικής παραφροσύνης:

- Πως θα ξεχάσουμε την απεχθή εικόνα του ανδρός που με θολωμένα γυαλιά και ακράτεια σάλιου βγήκε μεσούντος του ολοκαυτώματος του 2007 προς άγραν ψήφων στη μυρωδιά της καμένης σάρκας;

-Πως θα λησμονήσουμε τη θριαμβική εμφάνιση πάνω στη σωρό ενός 16χρονου παιδιού;

-Αξέχαστες και οι δηλώσεις περί εξέγερσης των νέων με φόντο τις φλόγες τις φλεγόμενης Αθήνας. Άρωμα ‘39 και ‘55 όπου οι Οϊγκούροι “Αριστεροί” έπαιρναν εκδίκηση για το καμένο σπίτι του Κεμάλ εξοντώνοντας τους μιαρούς Έλληνες.

-Debate: Η εξέγερση συνεχίζει να υπάρχει μόνο στο μυαλό του κυρίου Αλαβάνου. Οι λοιποί διαπλεκόμενοι έκαναν τη δουλειά τους, τα κρατικά ομόλογα μοσχοπουλήθηκαν, όπως και τα κλοπιμαία στο Λαζαράτι. Μαζί με τα εκατομύρια της χρηματαποστολής στην Ηλιούπολη και τα Χριστουγεννιάτικα υπερκέρδη του “ασφαλούς” The Mall. Ο κύριος Αλαβάνος τώρα μελετά τις διάφορες εκδόσεις του Κορανίου. Τσέπης, σε βίπερ, σε τεύχη, οραματιζόμενος την επόμενη εξέγερση. Αυτή των οπαδών της κλειτοριδεκτομής, της κακοποίησης γυναικών, ανηλίκων και αλλοθρήσκων. Ο φυσικός του χώρος δηλαδή.

Ένα κρύο αστείο με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

Ολοι κρύβουμε έναν ήρωα (μικρό ή μεγάλο μέσα μας.

Διάβασα ένα πολύ ωραίο άρθρο σήμερα από την ιστοσελίδα http://andronianoi.ucoz.com

Εχει σχέση με τον νέο τίτλο του blog "ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ" ο οποίος αποτελεί έναν φόρο τιμής στο παλιό κόμικ που συνόδεψε τα παιδικά μας χρόνια.

Ενας φόρος τιμής στον Γιώργο Θαλάσση,στον Σπίθα και στην Κατερίνα που μας θυμίζουν ακόμα και σήμερα ότι κάποτε οι Ελληνες πολέμαγαν για το δίκιο,την πατρίδα,την λευτεριά.

Ακολουθεί η ιστορία του Ελληνα Βαγγέλη Κλωνή που από την Κεφαλλονιά βρέθηκε στις ΗΠΑ και από εκεί σε όλα τα πεδία μάχης του Β'παγκοσμίου πολέμου τόσο στην Ευρώπη όσο και στον Ειρηνικό.

Μιά ιστορία που αποδεικνύει ότι τελικά ο καθένας μας κρύβει μέσα του έναν ήρωα.

=====================================================================


Η διασημότερη φωτογραφία του Β΄Παγκοσμίου πολέμου και η ιστορία του φαντάρου της φωτογραφίας.

Είναι ίσως η διασημότερη φωτογραφία του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, τραβηγμένη από τον σπουδαίο Γιουτζίν Σμιθ. Δείχνει καλύτερα από κάθε άλλη τη γενναιότητα και το θάρρος του ανώνυμου Αμερικάνου φαντάρου που πολέμησε για την ελευθερία. Με το τσιγάρο να κρέμεται μάγκικα στα χείλη, και με ένα βλέμμα που τσακίζει κόκαλα, αυτός ο στρατιώτης έγινε το σύμβολο της Μεγαλύτερης Γενιάς των Αμερικάνων. Αυτός ο στρατιώτης, όμως, δεν είναι Αμερικανός.

Λέγεται Ευάγγελος Κλωνής. Είναι Έλληνας.

Ο Ατλαντικός ήταν γκρίζος, και η συννεφιά ήταν βαριά. Υπήρχε παντού η μυρωδιά της θάλασσας, και το μόνο που ακουγόταν ήταν ο ήχος των κυμάτων. Είχε φουσκοθαλασσιά, και τα αποβατικά σκάφη, τα επονομαζόμενα «σκάφη Χίγκινς», από τον ιδιοφυή μπεκρή που τα είχε σχεδιάσει, λικνίζονταν σαν καρυδότσουφλα καθώς πλησίαζαν την ακτή. Πολλοί έκαναν εμετό. Μερικοί επειδή ζαλίζονταν από τη θάλασσα.Ο Βαγγέλης είχε στο πλάι του τον Ιρλανδό, όπως πάντα. Ήταν κολλητοί φίλοι εδώ και μήνες, απ’ το Σαουθάμπτον, όπου περίμεναν πότε θα έρθει η ώρα για την απόβαση. Στέκονταν στοιβαγμένοι μέσα στο Χίγκινς με καμιά τριανταριά άλλους, όλοι τους νέοι, ντυμένοι στα χακί, με τα κράνη στο κεφάλι, και ένα μεγάλο κόκκινο «1» στον ώμο, το σήμα της 1ης Μεραρχίας Πεζικού, της θρυλικής Big Red One.

Ήταν 6 Ιουνίου του 1944. D-Day και ήταν 6:30 το πρωί. Αυτό ήταν το πρώτο κύμα της απόβασης της Νορμανδίας. Ο Βαγγέλης στεκόταν σιωπηλός δίπλα στον Ιρλανδό και σκεφτόταν την Κεφαλονιά. Και μετά ο πυθμένας του Χίγκινς έγδαρε την άμμο της Όμαχα Μπιτς, και η πόρτα άνοιξε, και οι φαντάροι της Big Red One ξεχύθηκαν στο σφαγείο.

Οι Κεφαλλονίτες είναι μια ιδιόμορφη κατηγορία Ελλήνων. Πολλοί τους αποκαλούν μουρλούς, και πολλοί το παραδέχονται κιόλας, αλλά το σίγουρο είναι ότι στην ιστορία τους έχουν να παρουσιάσουν τα πιο ασυνήθιστα επιτεύγματα από όλους τους Έλληνες. Ένας από αυτούς, για παράδειγμα, ο Κωνσταντίνος Γεράκης, έγινε αντιβασιλιάς στο Σιάμ. Ένας άλλος, ο Ιωάννης Φωκάς, έκανε το 1592 τον περίπλου του Καναδά και πέρασε στον Ειρηνικό, όπου το στενό ανάμεσα στο Βανκούβερ και την ηπειρωτική χώρα έχει ακόμα το όνομά του. Ένας άλλος, ο μηχανικός Μαρίνος Χαρμπούρης, κατάφερε εν έτει 1770 να μεταφέρει ένα βράχο βάρους 2000 τόνων από ένα έλος της Φινλανδίας στην Αγία Πετρούπολη. Από ότι φαίνεται, αυτή η εκλεκτή παρέα κεφαλλονιτών ηρώων πρόκειται να υποδεχτεί ένα νέο μέλος.

Ο Ευάγγελος Κλωνής γεννήθηκε στον Άγιο Γεώργιο της κοινότητας Πάστρας στις 28 Οκτωβρίου του 1916. Ήταν το δεύτερο παιδί μιας φτωχής οικογένειας που συνολικά θα αποκτούσε οκτώ. Ο Βαγγέλης άρχισε να καπνίζει όταν ήταν τεσσάρων, άρχισε να δουλεύει όταν ήταν πέντε, και παράτησε το σχολείο στην Τρίτη Δημοτικού. Στα 14 του μετακόμισε στην Αθήνα, όπου δούλευε ο μεγαλύτερος αδερφός του. Εκεί δούλεψε σαν εισπράκτορας στο λεωφορείο ενός άλλου Κεφαλλονίτη, του Γεράσιμου Αρσένη: Φορούσε την άσπρη του στολή και έκοβε τα εισιτήρια. Ότι έβγαζε το έστελνε στη μητέρα του, αλλά τα λεφτά ήταν λίγα. Μια μέρα, όταν ήταν 16 χρονών, το λεωφορείο είχε σταματήσει στον Πειραιά, και ο Βαγγέλης είδε κάτι ναύτες να βγαίνουν από ένα καράβι, να πηγαίνουν σε ένα κοντινό κρεοπωλείο, να φορτώνουν κομμάτια κρέας στον ώμο, και να τα μεταφέρουν στο καράβι. Οι ναύτες φορούσαν άσπρες στολές. Ο Βαγγέλης πήγε αμέσως στον Αρσένη, του έδωσε τις εισπράξεις της ημέρας και του είπε: «Εγώ φεύγω. Πες στη μάνα μου ότι θα της στείλω λεφτά από την Αμερική». Και πήγε στο κρεοπωλείο, και φορτώθηκε ένα κομμάτι κρέας, και μπήκε σκυφτός στο καράβι, και κρύφτηκε στα αμπάρια.Έμεινε κρυμμένος τρεις μέρες, όταν η δίψα, η πείνα, και οι αρουραίοι τον ανάγκασαν να παραδοθεί. Είχαν ήδη περάσει το Γιβραλτάρ, και ο καπετάνιος δεν είχε επιλογή απ’ το να τον βάλει στη δουλειά, μέχρι να πιάσουν λιμάνι. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού συμπάθησε το νεαρό, και τον έβαζε τα βράδια να τους λέει τραγούδια απ’ το νησί. Ο καπετάνιος, βλέπετε, ήταν κι αυτός κεφαλλονίτης. Όταν έφτασαν στο Λος Άντζελες, ο καπετάνιος προσφέρθηκε να εξασφαλίσει χαρτιά στον Βαγγέλη, για να τον κάνει ναυτικό, αλλά αυτός δεν ήθελε. Έτσι τον αποχαιρέτησε δίνοντάς του ένα τελευταίο δώρο, που θα τον διευκόλυνε να περάσει από τον τελωνειακό έλεγχο. Ο Βαγγέλης δεν ήξερε λέξη αγγλικά, και δεν είχε κανένα χαρτί πάνω του, έτσι όταν ήρθε η σειρά του, έκανε τον κωφάλαλο, και δεν απαντούσε σε καμία ερώτηση. Οι υπάλληλοι τον άφησαν να περάσει, επειδή ήταν όμορφος και σοβαρός, και επειδή φορούσε ένα εντυπωσιακό, επίσημο κοστούμι.

Στο Λος Άντζελες έπιασε δουλειά στο ανθοπωλείο ενός άλλου κεφαλονίτη, του Σπύρου Στεφανάτου (ο οποίος σήμερα ζει στην Κεφαλονιά –είναι 94 χρονών). Η πόλη όμως δεν του άρεσε –είχε πολύ κόσμο, και δεν είχε συνηθίσει. Μετακόμισε στο Ντένβερ του Κολοράντο, όπου δούλευε σαν πιατάς σε ένα εστιατόριο, και κάποια στιγμή πήρε και μια δικιά του καντίνα με χοτ-ντογκ και τα πούλαγε στο δρόμο. Εκτός από την ωριμότητα που είχε αποκτήσει δουλεύοντας τόσα χρόνια, μια ωριμότητα που τον έκανε να φαίνεται πολύ μεγαλύτερος από ότι ήταν, είχε και τα γονίδια με το μέρος του. Καθώς άφηνε πίσω τον εφηβικό εαυτό του, μεταμορφωνόταν σε έναν πολύ εντυπωσιακό άντρα. Δεν ήταν πολύ ψηλός, ούτε ιδιαίτερα μεγαλόσωμος, αλλά είχε πολύ καθαρό, αρρενωπό πρόσωπο, και ένα έντονο βλέμμα που έκανε αμέσως εντύπωση στις κοπελιές. Μια ελληνοπούλα τον ερωτεύτηκε, και ήθελε να τον παντρευτεί. Αυτός όμως αρνήθηκε –υποστήριξε ότι ήταν μικρός ακόμα, και έπρεπε να βοηθήσει την οικογένειά του στην Ελλάδα. Οπότε αυτή τον απείλησε ότι θα τον καταδώσει στις Αρχές, καθώς εξακολουθούσε να ζει και να δουλεύει στη χώρα παράνομα.

Ο Βαγγέλης έφυγε από το Ντένβερ και πήγε στο Σικάγο, όπου δούλεψε σε εστιατόρια και μπαρ («μπάρες», όπως τα αποκαλεί ο γιος του Νίκος), αλλά δεν του άρεσε καθόλου το κρύο, έτσι έφυγε κι από εκεί και πήγε στο Χιούστον. Εκεί τον ενοχλούσε η υγρασία, οπότε επέστρεψε στο Ντένβερ, όπου το κλίμα του άρεσε, ελπίζοντας ότι η κοπελιά θα είχε βρει κάποιον άλλο, και θα τον άφηνε ήσυχο. Έτσι έγινε, αλλά δεν έμελλε να μείνει ούτε εκεί για πολύ. Ένας κεφαλλονίτης φίλος του πρότεινε να πάνε στη Σάντα Φε του Νιου Μέξικο για να βρούνε κάποιους φίλους (κεφαλλονίτες φυσικά), και τον ακολούθησε.

Η Σάντα Φε τότε είχε 8000 κατοίκους, από τους οποίους οι 800 ήταν Έλληνες. Η κοινότητα ήταν πολύ ζωντανή, και όλα τα εστιατόρια, τα μπαρ και τα κοσμηματοπωλεία ήταν ελληνικά. Ο Βαγγέλης λάτρεψε το μέρος –όλα εκεί, ακόμα και το κλίμα, του θύμιζαν Ελλάδα. Ένας Ζακυνθινός, ο Παναγιώτης Πομόνης, τον πήρε στη δουλειά του, σε ένα μπαρ-εστιατόριο που είχε. Αυτός και η γυναίκα του Ελένη τον δέχτηκαν σαν παιδί τους, και ο Βαγγέλης τους το ανταπέδωσε δουλεύοντας σκληρά. Οι δουλειές πήγαιναν καλά, και ο Βαγγέλης γρήγορα έγινε συνέταιρος στο μαγαζί. Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα: Εξακολουθούσε να είναι παράνομος. Όταν άρχισε ο Πόλεμος, βγήκε ένα νέο διάταγμα που καλούσε τους παράνομους μετανάστες να καταταγούν, με αντάλλαγμα την αμερικανική υπηκοότητα. Έτσι ο Βαγγέλης Κλωνής αποφάσισε να πάει στον πόλεμο.

«Ο πατέρας μου ποτέ δεν μίλαγε για τον πόλεμο», λέει ο Νίκος Κλωνής, ο δεύτερος από τους τρεις γιους το Βαγγέλη. «Δεν του άρεσε να λέει ιστορίες γι’ αυτά τα πράγματα. Και μερικές φορές, όταν τον ρωτάγαμε επίμονα, μας μάλωνε».

Η θητεία του Βαγγέλη Κλωνή είναι ένα μεγάλο μυστήριο, όχι τόσο για τα (πολλά) πράγματα που δεν ξέρουν ούτε οι πιο κοντινοί του άνθρωποι, αλλά για τις λεπτομέρειες που είναι γνωστές και επιβεβαιωμένες, οι οποίες συνθέτουν μια ημιτελή, αλλά απίστευτη ιστορία. Αυτά που ξέρουμε, από τις ιστορίες που είπε στα παιδιά του, από τα αντικείμενα που άφησε πίσω του, και από διάφορα στοιχεία από επίσημα αρχεία που έχουν ανακαλύψει οι δικοί του, πληροφορίες ανεπιβεβαίωτες αλλά πιθανότατα αληθινές, είναι τα εξής: Ο Βαγγέλης Κλωνής, μετά την κατάταξή του, ταξίδεψε στο Fort Bliss στο Τέξας όπου εκπαιδεύτηκε με το στρατό ξηράς. Χάρη στις εντυπωσιακές του επιδόσεις (ήταν άριστος σκοπευτής) τον έστειλαν στην Βιρτζίνια, στη Βάση των Πεζοναυτών. Εκεί τον κορόιδευαν επειδή δεν ήξερε καλά αγγλικά και επειδή δεν ήταν μεγαλόσωμος, στο γνωστό πνεύμα της εκπαίδευσης και της σκληραγώγησης, αλλά ο Κλωνής ήταν πλέον 25 χρονών και από αυτά είχε δουλέψει στα 20, οπότε δεν ήταν ιδιαίτερα δεκτικός σε τέτοιου είδους εκπαίδευση, και δεν χρειαζόταν άλλη σκληραγώγηση. Πλακώθηκε με κάμποσους σκληροτράχηλους marines, και τελικά μετατέθηκε πίσω στο Στρατό Ξηράς. Φεύγοντας έκλεψε αυτά τα λουριά που χρησιμοποιούσαν οι πεζοναύτες για να δένουν το καμουφλάζ στα κράνη τους. Του άρεσαν πιο πολύ από το δίχτυ που έβαζαν στο στρατό ξηράς, κι αυτό ήταν το μόνο πράγμα που κράτησε από τους Πεζοναύτες.

Στη συνέχεια πήγε στη Γιούμα της Αριζόνα, όπου εκπαιδεύτηκε στην έρημο, και μετά επέστρεψε στη Βάση της Βιρτζίνια με το Στρατό. Η εκπαίδευσή του είχε πια τελειώσει, και περίμενε να ακούσει που θα τον στείλουν, πιθανότατα στον Ειρηνικό, όταν ένας βαθμοφόρος ήρθε και τον βρήκε και του ζήτησε να μιλήσουν ιδιαιτέρως. «Σου έχω άσχημα νέα», του είπε. «Οι Γερμανοί σκότωσαν την οικογένειά σου στην Ελλάδα. Δεν έζησε κανείς. Μπορείς, αν θέλεις, να πάρεις μια άδεια και να επιστρέψεις στο σπίτι σου στην Σαντα Φε». Ο Βαγγέλης δεν ήθελε να πάει στην Σάντα Φε, μπορούσε να κλάψει κι εκεί που ήταν. Ζήτησε μόνο ένα πράγμα: «Στείλτε με στην Ευρώπη. Θέλω να πάω στους Γερμανούς».

Ο πρώτος σταθμός του Κλωνή στον πόλεμο ήταν στην Βόρεια Αφρική. Πολέμησε στην Τυνησία, πράγμα που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι είχε ήδη ενσωματωθεί στην 1η Μεραρχία Πεζικού, η οποία «καθάρισε» αυτό το μέτωπο στις 9 Μαΐου του ’43, με την παράδοση 40.000 Γερμανών των «Afrika Korps». Στη συνέχεια η Big Red One προχώρησε στη Σικελία την οποία απελευθέρωσε, και μετά επέστρεψε στην Αγγλία, για να προετοιμαστεί για μια άλλη μεγάλη αποστολή: Την απόβαση στη Νορμανδία. Στο Σαουθάμπτον ο Κλωνής περνούσε την ώρα του κάνοντας βόλτες με τον Ιρλανδό φίλο του (το όνομα του οποίου παραμένει άγνωστο) και παίζοντας μπαρμπούτι. Πέρασε μερικούς μήνες σχετικά ξένοιαστους, με διαλείμματα έντασης όταν οι Γερμανοί αποφάσιζαν να βομβαρδίσουν. Σε έναν από τους βομβαρδισμούς, ο Βαγγέλης πήρε στα χέρια του ένα 12χρονο τραυματισμένο κορίτσι, και το πήγε στον Ερυθρό Σταυρό. Το κορίτσι πέθανε λίγα λεπτά αργότερα, και ο Βαγγέλης πήρε το θέμα προσωπικά: Καβάλησε ένα αντιαεροπορικό και άρχισε να ρίχνει Γερμανικά αεροπλάνα μόνος του.

Καθώς έμπαινε το καλοκαίρι του ’44, οι συμμαχικές δυνάμεις προετοιμάζονταν για την μεγάλη και κρίσιμη Επιχείρηση Overlord, που θα περιλάμβανε τη μαζική απόβαση στις ακτές τις Γαλλίας. Θα ήταν μια επιχείρηση δύσκολη, γιατί οι Γερμανοί την περίμεναν. Από την έκβασή της θα κρινόταν η πορεία του πολέμου. Στις 4 Ιουνίου του ’44, δύο μέρες πριν από την D-Day, ο Στρατηγός Άιζενχάουερ που είχε αναλάβει την διοίκηση της συμμαχικής στρατιάς, επισκέφθηκε τους στρατιώτες στο Σαουθάμπτον και κουβέντιασε μαζί τους. Ο Βαγγέλης έσπευσε να δώσει τα διαπιστευτήριά του, σε μια συνομιλία που μου μετέφερε ο γιος του: «Εγώ δεν είμαι Αμερικάνος», είπε. «Έρχομαι από την Ελλάδα. Οι Γερμανοί σκότωσαν όλη μου την οικογένεια. Θα πάω στη μάχη, και δεν με νοιάζει αν πεθάνω». «Είσαι Αμερικάνος γιατί φοράς τη στολή μας», του απάντησε ο Άικ. «Θα πολεμήσεις για την καινούρια σου πατρίδα, αλλά μετά θα γυρίσεις, για να γευτείς τους καρπούς της νίκης». Και ο Βαγγέλης Κλωνής έκανε ακριβώς αυτό.

Μετά την απόβαση, τα αμερικανικά στρατεύματα διέσχισαν τη Γαλλία. Ο Βαγγέλης πολέμησε στη Μάχη των Αρδεννών στο παγωμένο Βέλγιο, μια πολύ σημαντική σύγκρουση, όπου οι Σύμμαχοι κινδύνευσαν να χάσουν τον πόλεμο. Μέχρι εκείνο το σημείο πιθανότατα εξακολουθούσε να υπηρετεί με την Big Red One, αλλά στα πράγματά του οι δικοί του βρήκαν και ένα άλλο σήμα, το σήμα των Tigers, που επισήμως ήταν γνωστοί ως 10η Μεραρχία Τεθωρακισμένων και επίσης συμμετείχαν στη Μάχη. Στα προσωπικά του αντικείμενα βρέθηκαν ακόμα τρεις διαφορετικές στολές, και τα στοιχεία συμφωνούν ότι υπηρέτησε επίσης στην 82η ( AA - All American ) και την 101η ( Screaming Eagles ) Αερομεταφερόμενη Μεραρχία, και στην 654η Μεραρχία Πυροβολικού. Δεν υπάρχει ακόμα εξήγηση για το πώς ένας στρατιώτης θα μπορούσε να πολεμήσει με τόσες διαφορετικές Μεραρχίες. Οι ενδείξεις δείχνουν ότι η θητεία του Βαγγέλη Κλωνή δεν ήταν καθόλου τυπική ή φυσιολογική. Ο Κλωνής πολέμησε στην Αυστρία, την Πολωνία, τη Γερμανία, μπήκε στο Βερολίνο και το Παρίσι, ενώ υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι πήγε και στον Ειρηνικό. Για τίποτα από όλα αυτά δεν μιλούσε, όμως, δεμένος από όρκους και διαταγές. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που συνηγορούν ότι δεν ήταν ένας απλός φαντάρος. Πήρε ασυνήθιστα πολλά μετάλλια (η οικογένειά του αυτό τον καιρό προσπαθεί να εντοπίσει ακριβώς πόσα και ποια), και δέχτηκε και μια θερμότατη ευχαριστήρια επιστολή από τον Πρόεδρο Τρούμαν με ιδιόχειρη υπογραφή. Ο Νίκος Κλωνής έχει ρωτήσει δεκάδες βετεράνους, αλλά ακόμα δεν έχει βρει κανένα που έλαβε τέτοια επιστολή μετά τον πόλεμο.

Κάτι άλλο που ξέρουμε είναι ότι κάποια στιγμή, το 1945, βρέθηκε έξω από το Βερολίνο και, υψηλόβαθμος πλέον, πήρε μια απόφαση που έμελλε να τον οδηγήσει στο στρατοδικείο. Σύμφωνα με την ιστορία που εξομολογήθηκε στους γιους του, η ομάδα του, που συνοδευόταν από τεθωρακισμένα, είχε αποκλειστεί από έναν ορμητικό χείμαρρο που είχε 6-7 μέτρα βάθος, και δεν μπορούσε να προχωρήσει. Ήξεραν ότι μια μεγάλη δύναμη Γερμανών πλησίαζε –υπολόγιζαν ότι είχαν δύο ώρες να απομακρυνθούν πριν τους φτάσουν, αλλά δεν μπορούσαν να περάσουν το χείμαρρο. Σε εκείνο το σημείο είχε γίνει μια μάχη, και υπήρχαν πολλοί νεκροί τριγύρω. «Ήταν απάνθρωπο», ομολόγησε ο Βαγγέλης Κλωνής, «αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα άλλο. Δυο ώρες είχαμε. Κατ τότε το μυαλό μου πήρε μια κεφαλλονίτικη στροφή». Έδωσε τη διαταγή, και οι φαντάροι γέμισαν το χείμαρρο με πτώματα Αμερικάνων και Γερμανών, για να μπορέσουν να περάσουν τα τεθωρακισμένα από πάνω τους.

Λίγους μήνες αργότερα, στην οικογένεια του Πομόνη έφτασε ένα γράμμα από το Υπουργείο Αμύνης: Η κυβέρνηση, μετά λύπης, ενημέρωνε τους συγγενείς και τους φίλους ότι ο Βαγγέλης είχε σκοτωθεί. Στο εστιατόριο έγινε ένα μεγάλο μνημόσυνο, και όλοι οι Έλληνες περνούσαν από εκεί για να κλάψουν. Μόνο σε μια γωνιά καθόταν και έπινε ένας Κεφαλονίτης, ο Θεοδωράτος, και έμοιαζε να μην ασχολείται. Τον ρώτησαν γιατί δεν λυπάται για τον φίλο του, και αυτός τους κοίταξε και απάντησε: «Τι να σας πω ρε μαλάκες. Αυτός ζει. Μια των ημερών θα ανοίξει την πόρτα και θα μπει μέσα. Είναι μεγάλος κερατάς. Λένε μαλακίες αυτοί, δεν τον πιάνει σφαίρα το Βαγγέλη. Δεν του κάνω μνημόσυνο εγώ». Το Γενάρη του 1946, ο Βαγγέλης Κλωνής βγήκε μαζί με τους άλλους βετεράνους από το λεωφορείο και προχώρησε προς το μαγαζί του στη Σάντα Φε. Είχε χάσει την μεταλλική του ταυτότητα, και την είχαν βρει δίπλα σε ένα πτώμα.

Μετά τον πόλεμο ο Βαγγέλης συνέχισε να δουλεύει με τους Πομόνηδες, και πάντα έστελνε λεφτά στο θείο του, τον Γεράσιμο Στάβερη στην Ελλάδα. Ένα απόγευμα, όταν πήγε στο μαγαζί να δουλέψει, ένας άλλος κεφαλλονίτης που δούλευε εκεί τον πλησίασε και του έδωσε ένα γράμμα. Από την Ελλάδα.Το γράμμα έγραφε: «Αγαπημένε μας Βαγγέλη. Δεν ξέρουμε που είσαι, εδώ και 6-7 χρόνια. Ο Στάβερης μας βοηθά, αλλά δεν ξέρουμε αν είσαι καλά και που βρίσκεσαι. Εμείς είμαστε καλά. Περάσαμε δύσκολες στιγμές στο πόλεμο, αλλά είμαστε όλοι καλά, και θέλουμε να σε δούμε. Οι γονείς σου». Ο Βαγγέλης δεν δούλεψε εκείνο το απόγευμα. Πήρε μια μπουκάλα ουίσκι και έκατσε σε μια γωνιά με ένα φίλο και έκλαιγε. Όπως είπε αργότερα: «Έκανα και ένα μνημόσυνο για τους Γερμανούς. Σκότωσα πολλούς που δεν έπρεπε να σκοτώσω».

Το 1950, ο Βαγγέλης γύρισε στην Κεφαλονιά και είδε ξανά την οικογένειά του. Ένα από τα πρώτα πράγματα που του είπε η μάνα του ήταν: «Ξέρω ότι κυνηγάς τις γυναίκες και αυτές σε κυνηγάνε, αλλά πρέπει να βρεις μια να παντρευτείς, για να μη γυρνάς σα ρεμάλι». Και βάλθηκε να τον παντρολογεί σε όλο το νησί, καθώς είχε φτάσει πια τα 34, και ήθελε να τον δει γαμπρό. Ο Βαγγέλης όμως είχε συνηθίσει τις πολλές και όμορφες γυναίκες, και της ξεκαθάρισε ότι θα πρέπει να βρεθεί κάτι πολύ ιδιαίτερο για να τον κάνει να παντρευτεί. Από όσες έβλεπε δεν του άρεσε καμία, μέχρι που πήγε στη Σκάλα και είδε την Κική.

«Όταν τον είδα, εμένα μου άρεσε», θυμάται η Κική Κλωνή, το γένος Κουρκουμέλη, η γυναίκα του. «Ήταν πολύ όμορφος, σαν movie star, σαν τον Κλαρκ Γκέιμπλ, και ακόμα καλύτερος. Ήταν κεφαλλονίτης μάγκας». Ο Βαγγέλης όταν την είδε ζήτησε να πάει αμέσως στο σπίτι του πατέρα της. Μέσα σε μια εβδομάδα είχαν αρραβωνιαστεί. Μέσα στο μήνα παντρεύτηκαν. Επέστρεψαν στην Αμερική, και έκαναν τρία παιδιά, στη Σάντα Φε. Κάποια στιγμή η JC Penney’s έκανε μια μεγάλη προσφορά και νοίκιασε το κτίριο του εστιατορίου του Πομόνη, έτσι ο Βαγγέλης έμεινε χωρίς δουλειά. Τα παιδιά πλησίαζαν και την σχολική ηλικία, οπότε πήρε την απόφαση: «Θέλω να πάω τα παιδιά στην Κεφαλονιά, να κάνουμε άλλη μια γενιά Έλληνες».

Η οικογένεια επέστρεψε στην ρημαγμένη από το σεισμό Κεφαλονιά, και πιθανότατα θα έμεναν για πάντα εδώ, αν δεν ερχόταν η χούντα. Το καθεστώς απαιτούσε τα παιδιά να πάνε στρατό, έτσι ο Κλωνής πήρε την οικογένεια και ξαναγύρισε στη Σάντα Φε. Ο Βαγγέλης είδε τα παιδιά του να μεγαλώνουν –ο μεγαλύτερος, ο Άγγελος, έχει σπουδάσει πυρηνική φυσική και δουλεύει στο Ναυτικό. Ο Νίκος, ο δεύτερος, κρατά το μπαρ Evangelo’s στο κέντρο του Σάντα Φε, που ο Βαγγέλης άνοιξε το ’70. Ο Δήμος, ο τρίτος, είναι καρδιολόγος. Όσο περνούσαν τα χρόνια, άρχισε να λέει ιστορίες από τη ζωή του στον πόλεμο, ψήγματα πληροφοριών που έδιναν στα παιδιά και τους φίλους του μια άλλη εικόνα για τον πατέρα τους.

Όσο κι αν προσπαθούσε να τις ξεχάσει, οι εμπειρίες του από τον πόλεμο τον είχαν σημαδέψει. «Μερικές φορές, όταν έβλεπε ταινίες για τον πόλεμο στην τηλεόραση, έκλαιγε», θυμάται η γυναίκα του. «Μερικές φορές γινόταν νευρικός και μόνο που τα σκεφτόταν». Ο Βαγγέλης δεν ξαναταξίδεψε με αεροπλάνο, και δεν συμπαθούσε τη φασαρία. «Την ηρεμία την έβρισκε μόνο στη Σάντα Φε και στα Κοριάνα, στην Κεφαλονιά», θυμάται η Πελαγία Στεφανάτου, η κόρη του Σπύρου. Παρ’ όλα αυτά, ο πόλεμος εξακολουθούσε να μοιάζει μια παρένθεση στη ζωή του, και οι γνωστοί του την αντιμετώπιζαν ως τέτοια, χωρίς να δίνουν πολλή σημασία. Είχαν τον Κλωνή στο μυαλό τους ως αυτό τον γλετζέ, γοητευτικό, εξωστρεφή Έλληνα, που βωμολοχούσε ακατάσχετα και λάτρευε τις παρέες και τα τραγούδια.Ο Βαγγέλης Κλωνής πέθανε στις 18 Φεβρουαρίου του 1989. Κηδεύτηκε στα Κοριάνα, και όλοι όσοι τον ήξεραν κράτησαν μαζί τους ο καθένας τη δική του, προσωπική εικόνα γι’ αυτόν. Υπήρχε όμως μια άλλη εικόνα, πολύ διάσημη, που κυκλοφορούσε εδώ και χρόνια, αλλά κανείς δεν την είχε συνδέσει με τον Βαγγέλη. Μέχρι το 1991. «Μια μέρα», θυμάται η Κική Κλωνή, «είχα πάει με το Νίκο και τα εγγόνια μου στο εμπορικό κέντρο. Ο Νίκος είχε πάει να πάρει περιοδικά, κι εγώ πήγα με τα εγγόνια για να τους πάρω παιχνίδια. Κάποια στιγμή βλέπω το Νίκο να έρχεται τρέχοντας. «Μάνα τρέχα!» φώναζε. «Ο πατέρας!» Και εκεί, στο εξώφυλλο του περιοδικού Life, ήταν ο άντρας μου, με στρατιωτικό κράνος και ένα τσιγάρο στο στόμα, και κοίταζε βλοσυρά προς τα πίσω».

Ο Γιουτζιν Σμιθ γεννήθηκε το 1918 στο Κάνσας, και εμφάνισε μια κλίση προς τη φωτογραφία από πολύ μικρή ηλικία. Μεγαλώνοντας έγινε ένας από τους καλύτερους φωτορεπόρτερ που έζησαν ποτέ, δούλεψε για το Life, το Newsweek, και άλλες μεγάλες εκδόσεις, αποκτώντας τη φήμη του λεπτολόγου καλλιτέχνη, που ήταν πρόθυμος να δουλέψει ακόμα και δύο εβδομάδες πάνω σε μια φωτογραφία για να βγάλει το αποτέλεσμα που θέλει. Πήρε διάσημες φωτογραφίες από τον πόλεμο, ανάμεσα στις οποίες και δύο λήψεις του Βαγγέλη Κλωνή: Η φωτογραφία με το τσιγάρο, και η εικόνα με το παγούρι, η οποία πριν από λίγα χρόνια έγινε γραμματόσημο στις ΗΠΑ.«Ο Γιουτζίν Σμιθ ήταν ένας πολύ δύσκολος άνθρωπος», μου εξηγεί ο Τζέιμς Ένιαρτ, καθηγητής φωτογραφίας στο Κολέγιο της Σάντα Φε, που τον ήξερε καλά. «Είχε δαίμονες που τον κατάτρεχαν σε όλη του τη ζωή. Ήταν μια ψυχή βασανισμένη, αλλά μπορεί αυτοί οι δαίμονες να τροφοδοτούσαν την ιδιοφυία του». Ο Ένιαρτ έζησε μαζί με τον Σμιθ τα τελευταία χρόνια της ζωής του, και ήταν δίπλα του όταν πέθανε. Έχει ήδη γράψει ένα μεγάλο βιβλίο για το έργο του, και τώρα έχει ξεκινήσει έρευνες για ένα νέο βιβλίο, στο οποίο θα μελετά τη ζωή του Σμιθ παράλληλα με τη ζωή ενός από τα θέματά του: Του Βαγγέλη Κλωνή.«Αυτοί οι άντρες είχαν πολλές ομοιότητες», μου λέει. «Ήταν εικονοκλάστες, αψηφούσαν το θάνατο, ήταν πολύ συναισθηματικοί, διψούσαν για περιπέτεια». Είχαν ακόμα παρόμοια ηλικία και έζησαν από πολύ κοντά τον πόλεμο –και κάποια στιγμή, κατά τη διάρκειά του, συναντήθηκαν.Αυτή η συνάντηση είναι άλλο ένα μεγάλο μυστήριο.Οι δύο φωτογραφίες του Σμιθ φέρεται ότι πάρθηκαν στο νησί Σαϊπάν του Ειρηνικού, όπου έγινε μία από τις σημαντικότερες Αμερικανο-Ιαπωνικές μάχες του πολέμου. Υπάρχει ένα πρόβλημα, όμως: Η απόβαση στο Σαϊπάν έγινε στις 15 Ιουνίου του 1944, εννέα μέρες μετά την απόβαση στη Νορμανδία.«Το πιο πιθανό είναι ότι ο Κλωνής έφτασε εκεί κάποια στιγμή σε μια μυστική αποστολή», λέει ο Ένιαρτ. «Αλλά δεν μπορούμε να ξέρουμε ακόμα. Ξέρω ότι ο Σμιθ ταξίδευε συχνά, και απλά πρέπει να ερευνήσουμε τα ταξίδια του και όποια στοιχεία μπορούμε να βρούμε για την θητεία του Κλωνή, ώστε να μάθουμε πότε και που πάρθηκαν οι φωτογραφίες». Στην πορεία, ο Ένιαρτ ελπίζει να μάθει περισσότερα για την υπηρεσία του Κλωνή στον πόλεμο. «Οπωσδήποτε δεν ήταν μια τυπική θητεία», μου λέει. «Συμμετείχε σε υπερβολικά πολλά θέατρα επιχειρήσεων, και είχε εκπαιδευτεί για να χρησιμοποιεί σχεδόν όλα τα όπλα και όλα τα οχήματα –μπορούσε να οδηγεί ακόμα και τανκ. Φαίνεται πως ήταν κομάντο στις Ειδικές Δυνάμεις».

Τα παιδιά του Βαγγέλη Κλωνή έχουν αρχίσει ήδη να ψάχνουν όποια στοιχεία μπορούν να βρουν για τη θητεία του πατέρα τους, για να διευκολύνουν την έρευνα του Ένιαρτ, και για να μάθουν την αλήθεια. Το αποτέλεσμα, όποιο κι αν είναι, θα είναι συναρπαστικό: Θα είναι η πλήρης, αληθινή ιστορία ενός Έλληνα ήρωα.Όλα ήταν ματωμένα. Το κύμα που έσκαγε στην αμμουδιά ήταν κόκκινο. Η αμμουδιά ήταν κόκκινη. Και μετά, όταν όλα τελείωσαν, η αμμουδιά δεν φαινόταν, είχε κρυφτεί από τα πτώματα, που στην άκρη της θάλασσας παρασέρνονταν από το κόκκινο κύμα σε ένα μακάβριο λίκνισμα.Ο Ιρλανδός ήταν δίπλα του στην αρχή. Σέρνονταν μαζί, σαν ένας άνθρωπος, πάνω στην άμμο της Όμαχα Μπιτς, ενώ γύρω τους το μόνο που ακουγόταν ήταν οι σφαίρες: Σφαίρες που σφύριζαν στον αέρα, σφαίρες που καρφώνονταν στην παραλία με ένα κούφιο «παφ» τινάζοντας την άμμο, σφαίρες που έσκαγαν στο νερό και διαπερνούσαν τα σκάφη Χίγκινς, σφαίρες που έσκιζαν σάρκες και τσάκιζαν κόκαλα. Μία σφαίρα βρήκε τον Ιρλανδό στο μέτωπο και διέλυσε το κεφάλι του. Τα μυαλά του χύθηκαν πάνω στον Βαγγέλη.Την 6η Ιουνίου του 1944, στην δεύτερη από τις πέντε παραλίες όπου θα γινόταν η απόβαση της Νορμανδίας, την επονομαζόμενη Όμαχα Μπιτς, μόνο ένας από τους λόχους του αμερικανικού στρατού αποβιβάστηκε στο σημείο που έπρεπε. Μόνο δύο από τα 29 τανκς που θα πλαισίωναν την απόβαση έφτασαν στην ακτή. Οι βομβαρδισμοί των προηγουμένων ημερών είχαν αστοχήσει τελείως, και έτσι πλήρεις Γερμανικές δυνάμεις φυλούσαν τους λόφους πάνω από την παραλία, και ξερνούσαν μολύβι στους αβοήθητους φαντάρους της Big Red One.

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009

Πότε αλήθεια έγιναν οι Ελληνες ρατσιστές;


Πρίν πολλά χρόνια στα χωράφια της επαρχίας δούλευαν πολλοί Πακιστανοί,τους οποίους δεν ενοχλούσε κανείς,Μάλλον τότε οι Ελληνες δεν ήταν ρατσιστές.

Μετά ήρθαν οι Φιλιπινέζες για να νταντεύουν τα παιδιά των καλών οικογενειών χωρίς να τις ενοχλήσει ποτέ κανείς.Μάλλον ούτε τότε οι Ελληνες ήταν ρατσιστές.

Ακολούθησαν Πολωνοί,Ρώσοι,Αλβανοί,Ρουμάνοι,Σέρβοι τους περισότερους από όλους αυτούς δεν τους ενόχλησε ποτέ κανείς.



Ηρθαν και χιλιάδες Αφρικανών που πουλούσαν πειρατικά DVD και CD χωρίς και πάλι να μας πούν ρατσιστές.



Ξέρετε πότε ξεκίνησε η πιπίλα του ρατσισμού στην Ελλάδα;



Οταν ξαφνικά πρίν λίγα χρόνια άρχισαν να ξεπηδάνε σαν τα μανιτάρια διάφορες ΜΚΟ και οργανώσεις που χρηματοδοτούνταν αδρά τόσο από το Ελληνικό κράτος όσο και από την Ε.Ε. για την δράση τους.



Προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα ποσά που εισέπραταν κατάφεραν και εφεύραν το θέμα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας τα οποία φυσικά θα αντιμετώπιζαν με την κατάλληλη αμοιβή.



Αν ρίξετε μιά ματιά στην ιστοσελίδα http://www.anthropos.gr/search.asp?Mode=advanced&Categ=4 θα μετρήσετε 64 τέτοιες ΜΚΟ που αμφιβάλω αν είναι και όλες όσες υπάρχουν στην Ελλάδα.



Ο κάθε επιτήδειος έχει φτιάξει μιά τέτοια οργάνωση,έβαλε στο Δ.Σ. και όλο του το σόι να φαίνονται ότι έχουν μπούγιο και άρχισε την αφαίμαξη.



Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν βγάλαν την ετυμηγορία ότι οι Ελληνες είναι ρατσιστές και μάλιστα από τους χειρότερους του κόσμου.



Στην Ρωσία ο Πούτιν όταν κατάλαβε τον ρόλο κάτι τέτοιων οργανώσεων που ο μόνος τους ρόλος ήταν η αποσταθεροποίηση της χώρας,τις έκλεισε κακήν κακώς μην υπολογίζοντας τις αντιδράσεις των δήθεν αγανακτισμένων δυτικών που ωρύονταν για καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.



Και μάλλον έχει δικαιωθεί από το αποτέλεσμα αφού πλεόν η Ρωσία είναι αναμφισβήτητα μιά από τις ανερχόμενες υπερδυνάμεις.



Εμείς εδώ ως.....δυτικοί τρομάρα μας,επιτρέπουμε στους Δημητράδες και τους Βαλλιανάτους όχι μόνο να μας βρίζουν από το πρωί ως το βράδι αλλά και να διασύρουν την χώρα στο εξωτερικό ασκώντας ανθελληνική προπαγάνδα.



Θέλω να ελπίζω ότι κάποια στιγμή οι κυβερνώντες θα ξυπνήσουν και θα αντιμετωπίσουν με τον δέοντα τρόπο αυτήν την ιδιότυπη πέμπτη φάλαγγα που δρά στο εσωτερικό της χώρας.



Εν κατακλείδι πρέπει να πούμε ότι υπάρχει και ένα ποσοστό συμπολιτών μας,αρκετά μικρό βέβαια σε σχέση με άλλους λαούς,που είναι πράγματι ρατσιστές.



Αυτοί οι ελάχιστοι πρέπει να απομονωθούν και να περιθωριοποιηθούν από το σύνολο του Ελληνικού λαού.




Αλλά πιστέψτε με,δεν χρειαζόμαστε τις καθοδηγούμενες ΜΚΟ για να το πετύχουμε.

Μας αποχαιρέτησε ο.....γιός του ταχυδρόμου!!!


Μας αποχαιρέτησε ο...γιός του ταχυδρόμου.
Αποχωρεί ντροπιασμένος και στιγματισμένος από το σκάνδαλο του Βατοπεδίου αλλά υπερφίαλος ακόμα και στο φινάλε.
Κρίμα πάντως για τον ίδιο αφού κανείς δεν αμφισβήτησε ποτέ τις ικανότητες του ειδικά στο επικοινωνιακό κομμάτι.
Αδίκησε κατάφωρα τον εαυτό του και την πολιτική του καριέρα με τις πράξεις του και την συμπεριφορά του.
Θα μείνει πάντως στην Ιστορία ως ο πολιτικός που έχτισε τρία σπίτια-το ένα καλύτερο από τ'άλλο-σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Καλοφάγωτα ρε μάγκα τι άλλο να σου ευχηθούμε.
Και πιές και ένα ποτηράκι στην υγεία του κορόϊδου του Ελληνα φορολογούμενου.

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009

Και ξαφνικά εγένετο θαύμα.Ανακάλυψαν όλοι ακόμα και ο...ΓΑΠ ότι η λαθρομετανάστευση έχει κάνει την ζωή των πολιτών αφόρητη.


Τελικά έπρεπε απ'ότι φαίνεται να τρομοκρατήσει τους πάντες με τα ποσοστά του ο Καρατζαφέρης για να συνειδητοποήσουν όλοι το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης.

Ξαφνικά τηλεόραση,ραδιόφωνα,έγκριτοι δημοσιογράφοι,εφημερίδες,ακόμα και το ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη μιλάνε για κατάσταση που δεν πάει άλλο.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ θα πεί κάποιος. Απλά με αυτόν τον τρόπο όσο κι αν δεν το καταλαβαίνουν κάνουν ακόμα πιό ισχυρό τον αρριβίστα Καρατζαφέρη και το κόμμα του. Στόχος του συγκεκριμένου πολιτικού είναι ένας και μόνος. Να επανέλθει δριμύτερος στην Ν.Δ. ως σωτήρας. Και για να πετύχει τον σκοπό του πανέξυπνος ων,χρησιμοποιεί την ανασφάλεια του κοσμάκη. Πάντως εδώ που τα λέμε από τους υπόλοιπους που είτε κάνανε την πάπια,είτε θέλουν μια Ελλάδα ισλαμοποιημένη και τριτοκοσμική,η στάση του Καρατζαφέρη ήταν και είναι πιό τίμια. Κι αν ήταν λίγο πιό μάγκας θα γινότανε άνετα ο επόμενος Ανδρέας Παπανδρέου. Αλλά είπαμε τα όνειρα του εξαντλούνται στα της διαχείρισης της πολυκατοικίας.

Θετικό γεγονός ότι ο Γιώργος έστω και τώρα ανακάλυψε το πρόβλημα. Διαβάζω στην ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ τις προτάσεις του και πραγματικά μένω με το στόμα ανοιχτό. Μηδενική ανοχή στην παράνομη μετανάστευση,στόχος 0% λαθρομετανάστες,ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων κ.λ.π. Οταν τα φωνάζαμε κάποιοι εδώ και χρόνια είμασταν οι κακοί,οι ρατσιστές,οι ξενόφοβοι. Τώρα που τα λέει και ο ΓΑΠ,μάλλον είναι...σοσιαλιστικά!!!

Ας είναι,το θέμα είναι τελικά να γίνει κάτι γιατί η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο.
Δεν μπορεί η χώρα να είναι όμηρος θλιβερών μειοψηφιών που με τον τσαμπουκά και τις μολότωφ προσπαθούν να επιβάλλουν τις απόψεις τους στην κοινωνία. Οσο για την αριστερά,αυτήν την αλλοτριωμένη και μπερδεμένη αριστερά,μάλλον το μήνυμα της κάλπης το έλαβε. Οχι ότι περιμένω αλλαγή της στάσης της στο θέμα της λαθρομετανάστευσης,αλλά τουλάχιστον ας ξέρουν ότι ο Ελληνικός λαός ακόμα και οι ψηφοφόροι τους,έχουν σταματήσει προ πολλού να είναι πιστά στρατιωτάκια. Οσο στηρίζουν τα παιχνίδια του διεθνούς κεφαλαίου για το οποίο λαθρομετανάστευση σημαίνει φτηνά εργατικά χέρια και συμπίεση του κόστους παραγωγής,τόσο θα απομακρύνονται από αυτά οι γνήσιοι αριστεροί.

Σκεφτείτε ότι κάποτε φεύγανε οι πολυεθνικές και πήγαιναν στην Ασία για να έχουν φτηνό εργατικό δυναμικό,ενώ τώρα βρίσκουν αυτό το δυναμικό στις χώρες τους. Σκεφτείτε μόνο πόσο έχουν μειωθεί τα μεροκάματα στην Ελληνική οικοδομή,εκεί που κάποτε το συνδικάτο το οποίο ελεγχόταν από το ΚΚΕ ήταν πανίσχυρο.

ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ ως συνήθως δεν μπορούν ή δεν θέλουν να αντιληφθούν τα πραγματικά αίτια της λαθρομετανάστευσης. Θα μου πείτε εδώ το ΚΚΕ ακόμα δεν έχει αντιληφθεί ότι διαλύθηκε η Σοβιετική Ενωση. Ο κόσμος καίγεται και αυτοί συζητάνε στα συνέδρια τους για τον ρόλο του Στάλιν και την συμβολή του στον παγκόσμιο κομμουνισμό. Δεν ιδρύουν καλύτερα έναν σύλλογο αναζήτησης της ιστορικής αλήθειας,τι το θέλουν το κόμμα; Τι είπατε,είναι πολλά τα λεφτά Αρη; Μπά σωπάτε καλέ,αφού η συντρόφισα Αλέκα το είπε ξεκάθαρα,ότι στο ΚΚΕ δεν βρίσκεται κανένας για να λύσει το βιοποριστικό του. Μόνο ο Γερμανός το έλυσε,αλλά μην το λέτε φωναχτά γιατί θα σας κατηγορήσει το τιμημένο ΚΚΕ για αντικομμουνισμό και ποιός σας σώζει μετά. Λες και το να μην γουστάρω τις παλαιολιθικές τους ιδέες είναι έγκλημα.

Τελειώνοντας αυτήν την μακροσκελή ανάρτηση θα ήθελα να πώ και δυό λόγια για την εσωκομματική έριδα του ΣΥΡΙΖΑ. Θλίβομαι πραγματικά όταν αξιόλογοι άνθρωποι σαν τον Κουβέλη ή τον Παπαδημούλη είναι αναγκασμένοι να συνυπάρχουν στο ίδιο κόμμα με τους τυχάρπαστους και τους τυχοδιώκτες. Υπάρχει μιά φήμη ότι σύντομα θα γίνει μιά κίνηση προσέγγισης μεταξύ Οικολόγων-πράσινων και της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο την συνένωση των δυνάμεων τους. Γιατί με την εξαίρεση του Τρεμόπουλου οι Οικολόγοι διαθέτουν αξιόλογα στελέχη όπως ο Διάκος και ο Χρυσόγελος που μπορούν να προσφέρουν στην ανανέωση της πολιτικής μας ζωής.

Τρίτη 9 Ιουνίου 2009

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΣΚΟΥΡΤΗ


Μόλις σήμερα πήρα χαμπάρι την αήθη επίθεση που εξαπέλυσε ο γνωστός συγγραφέας,στιχουργός και νύν αρθογράφος της ΖΟΥΓΚΛΑΣ,Γιώργος Σκούρτης εναντίον μου με αφορμή ένα περσινό πόστ όπου ασκούσα κριτική σε ένα άρθρο του για τους μετανάστες και μετέφερα κάποιες προσωπικές μου εμπειρίες για το πρόσωπο του.


Ο κύριος Σκούρτης αφού με αποκαλεί μαλάκα και σιχαμενόπουστα μου απέστειλε ένα σχόλιο όπου απειλεί ότι θα μου κάνει αγωγή και θα μου πάρει μέχρι και το...ρόζ στριγκάκι μου!!!


Επίσης μου απέστειλε ένα e-mail όπου ζητά να του εξηγήσω γιατί έγραψα γι'αυτόν όσα έγραψα και αναρωτιέται γιατί η ανάρτηση υπάρχει ακόμα.


Θα αντιπαρέλθω τις εκφράσεις πεζοδρομίου και θα του απαντήσω ως εξής.


Θα αρκούσε ένα e-mail τότε και όχι ένα χρόνο μετά όπου απλά θα μου ζητούσε να διαγράψω την ανάρτηση εφ'όσον θεωρούσε τα όσα έγραψα προσβλητικά.


Ειλικρινά δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να την κατεβάσω όπως θα κάνω και με οποιαδήποτε άλλη ανάρτηση που κάποιος θεωρεί ότι θίγεται προσωπικά.


Μόλις είδα το πρόσφατο e-mail του,έσπευσα να την διαγράψω παρ'όλο που στην ανάρτηση δεν υπήρχε ούτε ένας υβριστικός χαρακτηρισμός προς το πρόσωπο του.


Τον Γιώργο τον Σκούρτη τον σέβομαι ως συγγραφέα,τον σέβομαι ως άνθρωπο του πνεύματος,αλλά θα μου επιτρέψει να έχω το αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα να κριτικάρω τις απόψεις του αφού τις δημοσιεύει σε ένα δημόσιο μέσο μαζικής ενημέρωσης.


Οσο για τις απειλές και τους τσαμπουκάδες,να του πώ ότι με αυτόν τον τρόπο χάνει το δίκιο του,αν υποθέσουμε ότι έχει αυτός δίκιο και εγώ άδικο.


Επίσης με αποκαλεί κουκουλοφόρο όπως και όλους τους bloggers επειδή έχω διαλέξει την ανωνυμία.


Μα αγαπητέ κύριε Σκούρτη αν σας κάναμε το χατήρι και γράφαμε επώνυμα,θα μας είχατε ταράξει στις αγωγές όπως απειλείτε, κάνοντας εσάς πλουσιότερους κι εμάς μουγγούς και πειθήνιους.


Ισως στην δική σας άποψη περί Δημοκρατίας αυτό να είναι το ζητούμενο,στην δική μας κοινότητα όμως θεωρείται απλά φασιστικό.


Τις διαφορές μας εμείς οι...κουκουλοφόροι bloggers κύριε Σκούρτη τις λύνουμε με τον διάλογο και μόνο.


Αν απειλούσα όσους έχουν γράψει άσχημα για μένα ή τις ιδέες μου,δεν θα έκανα άλλη δουλειά απο το να πλακώνομαι κάθε μέρα.


Εμείς οι...κουκουλοφόροι κύριε Σκούρτη αφιερώνουμε ώρες από τον ελεύθερο χρόνο μας για να συντελέσουμε στην ανταλλαγή απόψεων που σε μιά εποχή τηλεοπτικού φασισμού μόνο θετικά προσφέρει.


Εμείς οι...κουκουλοφόροι κύριε Σκούρτη έχουμε συνεισφέρει ακόμα και από την τσέπη μας όταν έχει χρειαστεί όπως για την Κωνσταντίνα Κούνεβα.


Εμείς οι...κουκουλοφόροι κύριε Σκούρτη δεχόμαστε κάθε μέρα απειλές,εκβιασμούς,φοβέρες,τραμπουκισμούς μόνο και μόνο επειδή τολμούμε να εκφράζουμε λόγο σε μιά εποχή εκκωφαντικής σιωπής.


Εμείς οι...κουκουλοφόροι τέλος κύριε Σκούρτη έχουμε καταφέρει να μπούν στην πολιτική ατζέντα του τόπου θέματα που τα παραδοσιακά ΜΜΕ πέρναγαν στο ντούκου όπως π.χ. η δραματική κατάσταση που βιώνουν οι κάτοικοι στον Αγιο Παντελεήμονα.


Αν πιστεύετε ότι η περσινή μου ανάρτηση σας έθιξε ως άνθρωπο,σας ζητώ συγνώμη αφού η πρόθεση μου δεν ήταν αυτή.


Θέλω να ελπίζω ότι θα βρείτε κι εσείς το θάρρος να ζητήσετε συγνώμη για τους χαρακτηρισμούς σας προς το πρόσωπο μου.


Αν πάλι όχι,σας διαβεβαιώ ότι εγώ δεν θα σας απειλήσω με αγωγές και μηνύσεις.

ΤΣΕ...ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ


«Θεωρώ ότι ο Κώστας Καραμανλής πρέπει να γίνει Κωνσταντίνος Καραμανλής. Ο ελληνικός λαός τον εμπιστεύεται, μπορεί να γίνει ένας νέος Τσε Γκεβάρα. Όμως κρατώντας ισορροπίες, δεν μπορεί να γίνεις επαναστάτης», δήλωσε την επομένη των ευρωεκλογών ο νομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης.

Σιγά ρε παιδιά πήξαμε στους επαναστάτες.
Σε λίγο βλέπω τον Τσέ Καραμανλή παρέα με τον Πανίκα να κρατάνε σημαίες με το σφυροδρέπανο και να τραγουδάνε αγκαλιασμένοι τον ύμνο της διεθνούς.
"Εμπρός της γής οι κολασμένοι..."

Η ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ...ΑΡΧΗΓΟ Η ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ!!!

ΠΑΓΚΑΛΟΣ.Η ΚΙΝΟΥΜΕΝΗ ΜΑΖΑ ΜΙΛΗΣΕ.ΚΟΝΟΜΗΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ ΟΣΟΙ ΑΠΕΙΧΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΝΗΓΥΡΙ!!!

Θαυμάστε τον μη κονομημένο,τον μη βολεμένο,τον επαναστάτη του κοκορετσιού και του καντοσουβλίου.
Ρε Πάγκαλε με χίλιες μασέλες έχεις φάει όλα αυτά τα χρόνια,δεν βαρέθηκες βρε φάντασμα να αφήσεις και κανέναν άλλον;
Τόσο μονοφαγάς πιά;

ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΒΟΥΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα από ένα εκλογικό τμήμα της περιοχής του Αγίου Παντελεήμονα.

Σε όλα σχεδόν τα εκλογικά τμήματα της περιοχής η εικόνα είναι η ίδια με τον ΣΥΡΙΖΑ έκτο και καταϊδρωμένο.

Αυτή είναι η απάντηση των κατοίκων στα ψεύδη και στις λασπολογίες του ΣΥΡΙΖΑ που όλον αυτόν τον καιρό φασίστες τους ανέβαζε ,φασίστες τους κατέβαζε.

Περαστικά σας κύριε Αλαβάνε,περαστικά σας κύριε Τσίπρα.




Κόμμα


ΠΑ.ΣΟ.Κ 31.64 %


Νέα Δημοκρατία 26.95 %
%



ΛΑ.Ο.Σ 14.45 %


Κ.Κ.Ε. 9.77 %




ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ 5.86 %


ΣΥ.ΡΙΖ.Α 3.52 %


Δημ. Βεργής ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ 1.17 %


Δράση 0.78 %


Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο 0.78 %


Ενωση Κεντρώων 0.78 %