ΟΛΟΙ ΚΡΥΒΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΕΝΑΝ ΜΙΚΡΟ ΗΡΩΑ!!!

Παρασκευή 23 Μαΐου 2008

Μπλέκ,Ζαγκόρ,Ομπραξ...Ο μαγικός κόσμος των κόμικς!!!











Το πρώτο μου κόμικ το αγόρασα,σωστότερα μου το αγόρασε η μητέρα μου,το 1972.




Ημουν έξι ετών,γύρναγα από τον παιδίατρο και το είδα κρεμασμένο.




Παρακάλεσα την μητέρα μου να το αγοράσει κι αυτή έκανε την καρδιά της πέτρα και έδωσε το "εξωφρενικό" ποσό των δύο (2) δραχμών.




Στο σπίτι δεν το διάβασα,το ρούφηξα στην κυριολεξία.




Το μόνο για το οποίο δεν είμαι σίγουρος είναι αν επρόκειτο για το Σεραφίνο ή το Τιραμόλα.




Από τότε ο έρωτας μου για τα κόμικς φούντωσε ανεξέλεγκτα.




Αγόρασα εκατοντάδες,ίσως και χιλιάδες.




Χανόμουνα για ώρες σε φανταστικές περιπέτειες με τον Μπλέκ,τον Ζαγκόρ,τον Κάπτεν Μάρκ.




Γέλαγα σαν χαζός με τον Μίκυ,τον Τιραμόλα,τον Ποπάυ.




Ενοιωθα να συμμετέχω στις μάχες του Β'παγκοσμίου πολέμου με το Κράνος,την Μάχη,την Δράση.




Και στην εφηβεία μου κρυμμένα κάτω από το στρώμα η Ζάκουλα,το Τέρρορ και ο Ταρατατά.




Γράφτε κι εσείς τα αγαπημένα σας παιδικά περιοδικά να ανταλλάξουμε απόψεις.




10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θόδωρε,

διαβάζοντας τη δημοσίευση, παραλίγο να βάλω τα κλάματα.
Πάνω-κάτω την ίδια εποχή, ίσως 1-2 χρόνια διαφορά, στην ίδια περίπου ηλικία, ψηνόμουν στον πυρετό και δεν πήγα σχολείο. Παρακάλεσα τον πατέρα μου να μου αγοράσει Μίκυ Μάους και ω του θαύματος (θα ζορίστηκε με το δίδραχμο, είναι βέβαιο, αλλά δεν θα μπόρεσε να αντισταθεί στο άρρωστο πιτσιρίκι του που παρακαλούσε), το μεσημέρι το είχα! Το πρώτο δικό μου! (Είχα ξαναδιαβάσει, αλλά μεταχειρισμένα). Το θυμάμαι ακόμα. Κόκκινο εξώφυλλο με τον Φάντομ-Ντακ!!
Να 'σαι καλά που μου το θύμισες!

theodore είπε...

@αριστείδης
Φάντομ Ντάκ....
Τρομερή φιγούρα.
Μακάρι να είχα κρατήσει όλα αυτά τα περιοδικά που πέρασαν από τα χέρια μου.
Είχαμε θυμάμαι ένα μαγαζάκι στην γειτονιά που αγόραζε τα μεταχειρισμένα περιοδικά μας για πενήντα λεπτά και μετά τα πούλαγε για δύο δραχμές,όταν τα καινούργια πλέον κόστιζαν πέντε δραχμές.
Είχαμε μπεί από μικροί στο εμπόριο.

Ανώνυμος είπε...

Αμ οι ανταλλαγές; Δώσε Μίκυ να σου δώσω Ποπάι; Οι δανεισμοί; Ήμουν φαν του Μίκυ Μάους. Είχα κερδίσει και σε διαγωνισμό, γύρω στο 1977. Μια φωτογραφική μηχανή!!
Πάντως τα τεύχη δεν τα κράτησα ούτε κι εγώ. Έχω ακόμη μόνο μερικά Λούκυ Λούκ (αρχές δεκαετίας '80), όταν πια είχα μεγαλώσει και μπορούσα να εκτιμήσω τη "συλλεκτική" αξία τους.

theodore είπε...

http://www.greekcomics.gr/forums/Covers/
Ρίξε μιά ματιά στην παραπάνω διεύθυνση.
Θα βρείς πολλά εξώφυλλα παλιών κόμικς και περιοδικών.
Εγώ δυστυχώς δεν κράτησα τίποτα.
Να φανταστείς είχα το "Αγόρι" από το πρώτο τεύχος ώς το τελευταίο.

Zorba the Greek είπε...

Ωραίες οι παιδικές μνήμες που αποτυπώνεις. Εγώ πάλι, ως μωρό της δεκαετίας του '80 και παιδί των 90s, αρκούμαι στις μνήμες των παιδικών βίντεο και της τηλεόρασης.

Παρ' όλα αυτά, απ'τα κόμιξ προτιμούσα τα κλασσικά αμερικάνικα: Ντόναλντ Ντακ, Σκρούτζ και ανήψια, κλπ. ;)

theodore είπε...

@ZORBA THE GREEK
Το θέμα όποτε κι αν γεννηθήκαμε,είναι να κρατάμε ζωντανό το παιδί μέσα μας.
Οσο για τους ήρωες που περιγράφεις,ο αγαπημένος μου ήταν ο Σούπερ Γκούφη.
Ο χαζούλης μεταμορφωνόταν με τα σούπερ φυστίκια σε υπερήρωα.
Μου θυμίζει την ταινία με τον Βουτσά και την σούπερ Μαντολίνη.

zalmoxis είπε...

Πολύ καλή κι η ιδέα και το κείμενό σου!
Εδώ και δεκαετίες διαβάζω κόμικς και μάλλον θα διαβάζω για πολλά χρόνια ακόμη. Βαθειά μου πεποίθηση είναι πως καταλαβαίνεις ότι γέρασες, όταν μεταξύ των άλλων... σταματάς να διαβάζεις κόμικς!

Ίνδαλμά μου ήταν -και παραμένει- ο Τεν Τεν (ταξίδια... περιπλάνηση... απουσία οικογένειας... χωρίς επώνυμο...).

Συμπαθείς φάτσες επίσης μου ήταν και ο "αφάσιος" Φέθρυ Ντακ, η τριάδα Χιούη - Λιούη - Ντιούη, ο έξω από κάθε λογική καουμπόϋ Κοκομπίλ, ο Μπλεκ, ο Ινδιάνος Ούμπα Πα, ο αρχιγκαντέμης (χωρίς όμως τα υπόλοιπα στραβά του Μητσοτάκη) Φελίξ (ο Βέλγος, όχι ο γάτος) η Ματζίκα ντε Σπελ (κόντρα στη "Μπάρμπυ" Μίνι και τη "Μπίμπο" Νταίζυ)!

Και αργότερα, Έντικα, Μανάρα και μάνγκα (τα οποία όταν έγιναν μόδα και στην Ευρώπη, έχασαν τη γοητεία τους)!

theodore είπε...

@zalmoxis
Ετσι ακριβώς.
Ελπίζω να έχουμε την διάθεση να διαβάζουμε κόμικς ως τα βαθιά μας γεράματα.
Το πιο αστείο περιστατικό που μου έχει συμβεί,έχει άμεση σχέση με τα κόμικς.
Ημουνα στο υπεραστικό λεωφορείο που έκανε το δρομολόγιο Μαραθώνας-Αθήνα.
Θυμάμαι διάβαζα ένα Αντιρίξ και Συμφωνίξ και είχα,συγνώμη για την έκφραση,ξεκωλοθεί στα γέλια.
Οι υπόλοιποι επιβάτες με κοίταζαν λές και ήμουν Αρειανός.
Κι όσο με κοίταζαν,τόσο με έπιανε νευρικό γέλιο.
Υστερία κανονική.

Κώστας είπε...

Για περισσότερες αναμνήσεις,
περάστε από το www.mycomics.gr

theodore είπε...

@ CRC
Τρέχω....