Θυμάμαι όταν διάβαζα το βιβλίο του Ανδρέα Παπανδρέου "Η Δημοκρατία στο απόσπασμα", πόσο μεγάλη εντύπωση μου είχαν κάνει οι τρόποι που λειτούργησε το παρακράτος της δεξιάς ώστε να φτάσουμε στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου.
Δολιοφθορές, σαμποτάζ, δολοφονίες, τραμπουκισμοί και όλα αυτά κάτω από ένα περιτύλιγμα συνωμοσιολογίας που είχαν ως στόχο να πλήξουν το δημοκρατικό αίσθημα του λαού αλλά και να σπιλώσουν τόσο την ΕΔΑ όσο και την ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ.
Βλέπω ότι και σήμερα ζούμε μιά παρόμοια ατμόσφαιρα στην χώρα.
Με την διαφορά ότι την θέση της δεξιάς έχει πάρει αυτήν την φορά η άκρα αριστερά η οποία με τις ευλογίες και το χάϊδεμα της λεγόμενης ρόζ αριστεράς και των συνιστωσών της, τρομοκρατεί τους πολίτες και προσπαθεί να εγκαθιδρύσει κλίμα ανασφάλειας και φόβου στην κοινωνία.
Το παρακράτος δρά ανενόχλητο εδώ και πολύ καιρό,θυμίζοντας μας παλιότερες σκοτεινές εποχές.
Με την διαφορά ότι σήμερα το παρακράτος κρύβεται πίσω από τίτλους όπως αντιεξουσιαστές, αναρχικοί, ρόζ αριστεροί, συνιστώσες.
Ενας αχταρμάς ανθρώπων που όμως καθοδηγούνται μαεστρικά από συγκεκριμένα κέντρα που έχουν βάλει ως στόχο τις δομές της Δημοκρατίας μας.
Μόλις προχθές ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ευθαρσώς στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ότι οι νέοι πρέπει να επιδεικνύουν "κοινωνική ανυπακοή".
Τι θέλει αλήθεια να πεί ο ποιητής;
Τι διάολο σημαίνει κοινωνική ανυπακοή σε ένα ευνομούμενο Κράτος;
Κι όταν ζητά κάτι τέτοιο ο αρχηγός ενός πολιτικού κόμματος που εκπροσωπείται στο Κοινοβούλιο, δεν συνιστά αδίκημα;
Τα πράγματα είναι απλά.
Είτε αποδέχεσαι την Δημοκρατία με τα υπέρ της και τα κατά της και συμμορφώνεσαι με τους κανόνες της, είτε αρνείσαι την συμμετοχή στους θεσμούς της, οπότε θεωρείσαι πολέμιος της.
Σκεφτείτε μόνο ότι αν τα επεισόδια που είδαμε όλον τον προηγούμενο μήνα στην χώρα μας τα έκαναν π.χ. ακροδεξιές ομάδες θα μιλάγαμε με σιγουριά για απόπειρα πραξικοπήματος και κατάλυσης του πολιτεύματος.
Τώρα που τα έκαναν οι ακροαριστεροί μιλάμε για κοινωνική εξέγερση.
Δυό μέτρα και δυό σταθμά δηλαδή, ενώ στην ουσία πρόκειται για την διαφορετική όψη του ίδιου νομίσματος.
Ολα όσα είδαμε τον τελευταίο καιρό με αποκορύφωμα την προχθεσινή δολοφονική επίθεση σε ένα παιδί 21 ετών, που πλήρωσε με το ίδιο του το αίμα την επαγγελματική του επιλογή, δεν είναι τίποτα άλλο παρά προσπάθειες αποσταθεροποίησης του ίδιου του πολιτεύματος.
Κατ' εμέ το Κράτος πρέπει εδώ και τώρα να λάβει μέτρα αυτοπροστασίας του ίδιου αλλά και των πολιτών που το απαρτίζουν, γιατί κακά τα ψέμματα, το Κράτος είμαστε όλοι εμείς.
Αν οι αποφάσεις αργήσουν έστω και μιά μέρα, πολύ φοβάμαι ότι το παιχνίδι θα χαθεί.
Ας αναθεωρήσουν άμεσα την έννοια του ασύλου, το οποίο από άσυλο ιδεών κατέληξε σε άσυλο εγκληματιών.
Ας εκπαιδεύσουν καλύτερα την αστυνομία και ας της δώσουν τα μέσα για να ανταπεξέρχεται στο έργο της.
Ας γίνουν οι ποινές για όσους εγκληματούν κατά της κοινωνίας, βαρύτατες χωρίς περιθώρια αναστολής και έφεσης.
Ας γίνει επιτέλους το Κράτος μας Ευρωπαϊκό και στα έργα, όχι μόνο στα λόγια.
Ολες αυτές οι αποφάσεις πρέπει να παρθούν μέσα από διακομματική συννενόηση και δεν χωράνε εδώ "ναι μεν αλλά".
Ας αναλάβουν όλοι επιτέλους τις ευθύνες που τους αναλογούν.
Αν θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε σε μιά ευνομούμενη κοινωνία και όχι σε μιά ζούγκλα όπου ο καθένας θα σκοτώνει τον διπλανό του για ψύλλου πήδημα, πρέπει όλοι μας να δράσουμε άμεσα.
Ας πιέσουμε τους γνωστούς μας, πολιτικούς που ίσως γνωρίζουμε, τα κόμματα μας, τις οργανώσεις στις οποιες ανήκουμε, συλλογους κλπ και ας δώσουμε σε όλους να το καταλάβουν καλά.
Δεν είναι θέμα ιδεολογίας, δεν είναι θέμα προόδου και συντήρησης, είναι θέμα επιβίωσης του πολιτεύματος, της ίδιας της Δημοκρατίας όπως την γνωρίσαμε τα τελευταία 35 χρόνια και για την οποία πάλεψαν χιλιαδες ανθρώπων.
Αν δεν διορθωθεί τώρα η κατάσταση, πολύ φοβάμαι, και εύχομαι να διαψευστώ, ότι θα διορθωθεί βιαίως από άλλα κέντρα που περιμένουν πώς και πώς την ευκαιρία.
Και τότε τα μέτρα θα είναι πολύ χειρότερα πιστέψτε με.
Αλλωστε όπως λέει και ο λαός "Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρετε".
