Αντίο άγνωστε φίλε!!!

Τον έβλεπα να γυρνάει στο λιμάνι τα τελευταία δύο χρόνια.

Πάντα με τα ίδια ρούχα,ξανθός,αξύριστος,γύρω στα 35.

Κάθε Κυριακή στηνόταν απέναντι στα Κρητικά πλοία και φώναζε,καλύτερα ούρλιαζε.

Ηξερα καλά ότι θα ξυπνήσω από την καμπάνα του Αγίου Διονυσίου και τις φωνές του άγνωστου αλλά οικείου πια άστεγου.

Λες και διηγόταν τα παράπονα του στα πλοία.

Κάποια φορά έτυχε να καθόμαστε σε ένα μικρό καφέ μπάρ του λιμανιού.

Τον κέρασα μιά μπύρα,αλλά δυστυχώς δεν μου έδωσε την ευκαιρία να τον γνωρίσω καλύτερα.

Δεν μου είπε το όνομα του,ούτε απο που ήταν.Σίγουρα αλλοδαπός,Αγγλος,Γερμανός ή κάτι τέτοιο.

Μόλις άκουσα στο ραδιόφωνο την Παρασκευή για το ατύχημα στον ηλεκτρικό του Πειραιά και για τον άστεγο που σκοτώθηκε,ασυναίσθητα το μυαλό μου πήγε σ'αυτόν.

Ρώτησα κάποιους φίλους και δυστυχώς επιβεβαίωσαν τους φόβους μου.

Ο συρμός έπεσε ακριβώς πάνω στην αυτοσχέδια τέντα του που χρησιμοποιούσε για να στεγάζεται.

Καλό ταξίδι άγνωστε φίλε.

Εύχομαι εκεί που πάς να περάσεις καλύτερα απ' ότι εδώ.

Κι αν έχει και μπύρες που τόσο τις γούσταρες,πιές μιά και για όλους εμάς,τους γείτονες σου τα τελευταία χρόνια.