ΠΑΣΟΚ.Το Συνέδριο των χαμένων προσδοκιών.

Πάει λοιπόν,μας τελείωσε και το Συνέδριο.

Ας κάνουμε τώρα μιά ψύχραιμη αποτίμηση των αποτελεσμάτων του.Αν υπάρχουν βέβαια αποτελέσματα.

Ακούσαμε λοιπόν τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ σε μιά ομιλία που προσπαθούσε να μιλήσει στην καρδιά του μέσου πασόκου,να μιλά για αγώνες,για ενότητα,για νέο ξεκίνημα.

Ωραία συνθήματα και πιασάρικα.

Αλλά δεν παύουν να είναι απλώς συνθήματα.

Αλήθεια αυτός ήταν ο λόγος που έγινε το Συνέδριο;Γι'αυτό σπαταλήθηκαν τόσα χρήματα;Για ν'ακουστούν απλά κάποια προεκλογικού τύπου συνθήματα που ως αποτέλεσμα είχαν την αντίδραση μέρους των συνέδρων με το χιουμοριστικό "Νάτος,νάτος ο πρωθυπουργός".

Το ΠΑΣΟΚ από τις 16/9 μέχρι και σήμερα βρίσκεται στο επίκεντρο μιάς τεράστιας κρίσης,μιάς κρίσης που απειλεί την ίδια την φυσιογνωμία του.

Αναζητήθηκαν στο Συνέδριο οι αιτίες γι'αυτήν την κρίση;

Αναζητήθηκαν οι παράγοντες που συνετέλεσαν και συντελούν στην καθίζηση των ποσοστών μας;

Κάνανε κάποιοι την αυτοκριτική τους για λανθασμένες ενέργειες,παραλείψεις,ανακολουθίες,που στοίχισαν και στοιχίζουν στο Κίνημα;

Οχι σύντροφοι,δεν έγινε τίποτα απ'όλα αυτά.

Είχαμε απλά ένα μεγάλο πανηγύρι που θα μείνει στην μνήμη των συμμετεχόντων και μή για δύο λόγους.

Ο πρώτος ήταν η παρουσία του Τσίπρα,που συζητήθηκε πολύ,ίσως περισότερο απ'ότι θα έπρεπε.

Ο Τσίπρας ήλθε,είδε,μίλησε και απήλθε με το στύλ του ανερχόμενου αστέρα.

Εχει αναμφίβολα επίγνωση της δημοφιλίας του κα γνωρίζει καλά ότι στο χέρι του βρίσκονται οι εξελίξεις,όχι μόνο στο κόμμα του,αλλά και στο ΠΑΣΟΚ.

Ξέρει πολύ καλά ότι όσο περισότερο τσιμπάει το ΠΑΣΟΚ και η ηγετική του ομάδα στην παγίδα της "αριστερής στροφής",τόσο περισότερα οφέλη θα αποκομίζουν ο ΣΥΡΙΖΑ,αλλά και ο ίδιος προσωπικά.

Βλέπετε ξέρουν το γήπεδο καλύτερα από τους νεόκοπους αριστερούς του ΠΑΣΟΚ.

Οσο λοιπόν ο ΓΑΠ πέφτει στην καλοστημένη παγίδα που του έστησαν με μαεστρία ο Αλαβάνος και ο Τσίπρας,τόσο τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ θα συρρικνώνονται.

Κι άντε μετά να τα ρίχνεις στα ΜΜΕ,στις εταιρείες δημοσκοπήσεων,στον Λαζόπουλο και στον Πρετεντέρη.Καινούργιο κοσκινάκι μου και που να σε κρεμάσω.

Το δεύτερο αξιοσημείωτο γεγονός του Συνεδρίου ήταν ο αποκεφαλισμός όλων όσων διετέλεσαν υπουργοί και υφυπουργοί από το νέο Πολιτικό Συμβούλιο.

Εμπλεοι ενθουσιασμού οι σύνεδροι αποθέωσαν τον ΓΑΠ γι'αυτήν την πρόταση του.

Ρίγη συγκίνησης διαπέρασαν τα κουρασμένα κορμιά τους.

Επιτέλους σκέφτηκαν,ο αρχηγός αποφάσισε να τα αλλάξει όλα,όπως του είχαμε ζητήσει.

Και κανένας εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων δεν σκέφτηκε το προφανές.

Οτι με την πρόταση του αυτή ο ΓΑΠ απαξιώνει στα μάτια της κοινής γνώμης όλες τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ από το 1981 έως το 2004.

Οτι σπιλώνει ως ανίκανους ή ανάξιους στελέχη όπως ο Σκανδαλίδης,ο Κακλαμάνης,ο Αλευράς,η Βάσω.Στελέχη που στάθηκαν πάντα επάξια στην πρώτη γραμμή,χωρίς ποτέ να ακουστεί οτιδήποτε μεμπτό εις βάρος τους.

Βεβαίως και χρειάζεται η ανανέωση σε έναν ζωντανό οργανισμό,όπως είναι ένα πολιτικό κόμμα,αλλά το θέμα είναι με τι τρόπο την κάνεις.

Αρνούμενος το ίδιο σου το έργο και απαξιώνοντας τα στελέχη σου;

Και τελικά τι μήνυμα εκλαμβάνει ο απλός πολίτης από μιά τέτοια κίνηση;

Κι από πότε η αξιοσύνη και η ικανότητα είναι αποκλειστικά προνόμια των νεότερων;

Βέβαια υπάρχουν και οι καχύποπτοι που θεωρουν ότι κάηκαν και τα χλωρά μαζί με τα ξερά για να διευκολυνθεί ο πρόεδρος στον αποκλεισμό από το Πολιτικό Συμβούλιο των ενοχλητικών.

Ειλικρινά δεν θέλω να πιστέψω ότι μπορεί μιά τέτοια βλακώδης λογική να επικράτησε.

Το Συνέδριο λοιπόν αντί να λύσει προβλήματα,γέννησε νέα και έκανε φανερό το χάσμα μεταξύ του προέδρου και κορυφαίων στελεχών.

Κάποιοι ήδη μετανοιώνουν για την "λευκή επιταγή" που του ξαναέδωσαν στις 11//11.

Αλλά είναι πλέον αργά.

Ο δρόμος είναι κατηφορικός και χωρίς επιστροφή.