ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ

Από το πολύ καλό blog www.roides.wordpress.com ή Ροίδη εμμονές,αντιγράφω την σημερινή εμμονή του Λασκαράτου,που περιγράφει πολύ πετυχημένα την πολιτική επικαιρότητα.

Κύριε Ροϊδη,παρακολουθούσα από σύμπτωση χτες τον κ.Γ.Παπανδρέου στον βορειότερο κινηματογράφο του λεκανοπεδίου (οροπεδίου κατά τον μακαρίτη Γιανόπουλο-δεν έχει μόνο ο Γιώργος το προνόμιο των ανάλαφρων πτερόεντων επών) να παρακολουθεί σεμνά σε νυκτερινή προβολή την ταινία “Καμμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους” και αισθάνθηκα συμπάθεια γι’αυτόν.

Από σύμπτωση επίσης είμαι ένας από τους ερωτηθέντες του γκάλοπ και ελπίζω αυτό να μην το καθιστά αναξιόπιστο.Νομίζω πως ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ είναι η κλασσική περίπτωση του ανθρώπου που ανέβηκε πολύ ψηλότερα από όσο του αναλογούσε. Σε άλλη εποχή δεν θα του κόστιζε τόσο, αρχικά τουλάχιστον μέσα στη σύγχιση θα μπορούσε να είχε ψηφισθεί πρωθυπουργός μιας τετραετίας. Θα αποδοκιμαζόταν ασφαλώς όταν ανέβαινε στη σκηνή, αλλά θα είχε ήδη ανέβει και θα απολάμβανε την προστασία της Εξουσίας, όπως τώρα ο Καραμανλής.

Ώς υπουργός Εξωτερικών διέθετε κάποια αίγλη διότι ήταν απόμακρος. Ισχύει γι’αυτόν, αυτό που είχε πει για τον στρατηγό Γρίβα ο φοβερός χειριστής του λόγου (βλέπετε το μήλο δεν πέφτει υποχρεωτικά κάτω από την μηλιά πάντα) παππούς του: “Κρυπτόμενος εδοξάσθη και εμφανιζόμενος εγελοιοποιήθη”.Θέλω να είμαι δίκαιος. Ο Γιώργος είχε καταγραφεί στο μυαλό μου ως ένα καλό παιδί με μερικές τολμηρές προτάσεις από αυτές που ταιριάζουν σε έναν ριζοσπαστικό πολιτικό. Του πιστώνω και το πως όταν το Μακεδονικό έβραζε είχε πάει μάρτυρας υπεράσπισης κάποιων αντιεθνικιστών που είχαν κολλήσει κάποια τολμηρή αφίσσα. Στην πορεία αυτό το πρόσωπο της αθωότητας χάθηκε και τη θέση του πήρε ένας πολιτικός που προσπάθησε να στρογγυλέψει τις προτάσεις του για να ικανοποιήσει τους πολλούς, σύμφωνα με τις εντολές των image makers. Όταν αυτός που το κάνει αυτό όμως δεν είναι χαρισματικός, γίνεται γελοίος. Υπάρχει άλλωστε συσωρευμένη και μια πείρα στο πόπολο.

Ο Καραμανλής junior έχει ένα πλεονέκτημα. Είναι εμφανώς ευφυέστερος και πολύ καλύτερος ομιλητής. Εμφανώς του λείπει κάποιος αέρας νωτερισμού που περιέβαλλε τον Γιώργο, αλλά διαθέτει κάτι σημαντικότερο. Εκφράζει εμφανισιακά και ως συμπεριφορά τον μέσο μικροαστό Έλληνα ή καλύτερα του δίνει το όραμα της οικογενειακής ευτυχίας). Καλόβολος, χαλαρός, ζει στο εξοχικό μα την νοστιμούλα σύζυγο-επιστημονικά και εμφανισιακά αναβαθμισμένη-με δυό παιδάκια που τον χειροκροτούν από το μπαλκόνι στις λιτανείες που συμμετέχει, με τις πίτσες του, τις χασαποταβέρνες του, με την τηλεορασίτσα του, με την κοιλίτσα του. Ακόμη και το ατύχηματάκι του όταν αποπειράθηκε να παίξει ποδόσφαιρο, τον έκανε δέκα φορές συμπαθέστερο από το σοφιστικέ τζόκιγκ του Γιώργου στον μέσο Έλληνα, που αναγνώρισε στην συμπαθητική μπουνταλοσύνη του τον εαυτό του.Από κει και πέρα ο Καραμανλής κινείται μέσα σε σκάνδαλα που αγγίζουν τους φίλους του, δηλώνει το πρωτοφανές και εμφανώς αντισυνταγματικό πως δεν ήταν υπεύθυνος υπουργό Πολιτισμού αλλά εικονικός (!) και μάλιστα τη στιγμή που το κέντρο των σκανδάλων ο κ.Ζαχόπουλος ήταν φίλος και προσωπική του επιλογή και εμφανίζεται ανίκανος να διεκπεραιώσει έστω και μια από τις αλλαγές που βάφτισε μεταρρύθμιση και που στην ουσία τους όλες αποτελούν αντιμεταρρύθμιση. Ακολουθεί πανικόβλητος την άσχημη πεπατημένη του παλαιοκομματισμού. Αντισυνταγματικές πρόωρες εκλογές και αναπροσαρμογή του εκλογικού νόμου.

Λίγα λόγια για τον ΣΥΡΙΖΑ:Νομίζω πως τώρα κεφαλοποιεί την δράση μιας πενταετίας αλλά και ένα αγωνιστικό παρελθόν που έρχεται από πολύ μακριά. Έχοντας καταφέρει μια πλατιά συμμαχία κινήσεων και προσώπων της Αριστεράς, έχοντας κατακτήσει έναν κινηματικό χαρακτήρα, απέκτησε διακριτό πολιτικό λόγο και αναγνωρισιμότητα. Συγκέντρωσε τα πυρά όλων των αντιδραστικών -Λάος, Χριστόδουλος, Βύρωνας-διατύπωσε ριζοσπαστικές προτάσεις-ξεχωρίζω την πρόταση Αλαβάνου για μείωση των στρατιωτικών εξοπλισμών κατά 25% και την πρόταση Τσίπρα στην μπλογκόσφαιρα να φορολογηθεί επιτέλους η εκκλησιαστική περιουσία και τις πολλές οικολογικές του παρεμβάσεις-και κατάφερε να αποκτήσει ένα φρέσκο νεανικό ακροατήριο και ισχυρή πρόσβαση στα Πανεπιστήμια, σε διδάσκοντες και σε φοιτητές. Μπορεί το 18% του γκάλοπ να αποδειχθεί συγκυριακό-εγώ δεν το πιστεύω αυτό-αλλά ένα διψήφιο ποσοστό θα το κατοχυρώσει. Το 18%, λίγο οφείλεται στους βενιζελικούς που εκδικούνται ή στους οπαδούς του Γιώργου αύριο που θα εκδικούνται τον Βενιζέλο. Είναι γέννημα ενός τμήματος της κοινής γνώμης που χρόνια τώρα ξέρει πως την κοροϊδεύουν, αγανακτεί αλλά δεν βλέπει πουθενά φως, τώρα η απελευθέρωσή της από τη μάντρα του δικομμαισμού θα ακολουθήσει γεωμετρική προόδο. Είναι άδικο να συγκρίνεται με τα αρχικά ποσοστά του πλαδαρού κόμματος Αβραμόπουλου, ενός τυχάρπαστου προσωποπαγούς ζελέ που ερχόταν από το πουθενά, δεν εξέφραζε τίποτα και είχε ως κυριότερο επιχείρημα την οδοντοστοιχία του αρχηγού του.Ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει το ποσοστό του μέσα από αγώνες για δημόσια Παιδεία, Υγεία, Υπηρεσίες, με αντιεθνικιστικό λόγο, με προτάσεις για χωρισμό Εκκλησίας-Κράτους, με υποστήριξη στους μετανάστες, στους ομοφυλόφιλους, στους άνεργους, στους κακοπληρωμένους νέους, στους φυλακισμένους. Βρίσκεται στους αντίποδες του αντιαισθητικού χαμαιλεοντικού δημαγωγικού λαϊκισμού του Λάος, που ακόμη και σημειολογικά με τον θάνατο του Χριστόδουλου και την πιθανολογούμενη αυριανή έκπτωση του (φυγόστρατου;) πατριώτη Αιβαλιώτη, υφίσταται ρήγμα. Αποπνέει μέσω των εκπροσώπων του μια ανώτερη αισθητική και ένα ποιοτικότερο ήθος σε σχέση με τα υπόλοιπα κόμματα, που εκτιμιέται ιδιαίτερα από ανθρώπους με κάποια μόρφωση και από τους νέους. Ο Τσίπρας μπορεί να είναι ο καταλύτης, αλλά το ενεργό υπόστρωμα για τη δράση του έχει φτιαχτεί από πάρα πολλούς και αξιόλογους, που προηγήθηκαν.

Ειλικρινά πιστευω πως εκτός απροοόπτου, ο δικομματισμός και μάλιστα ο πιό ευάλωττος ασθενής του, το ΠΑΣΟΚ-που έχει χάσει την αιμοδοσία της εξουσίας-θα περάσουν ανεπανόρθωτη κρίση. Μένει να δούμε αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να συγκροτήσει σε πρώτο επίπεδο τουλάχιστον, μια Μεγάλη Αριστερά του 20-25%, που αν δεν κυβερνήσει-δεν είναι απαραίτητο, κάθε άλλο-θα μπορέσει με τις ρηξικέλευθες προτάσεις της να μπολιάσει με υγιή αντισώματα. την κοινωνία μας και να επηρεάσει αποφασιστικά τα τεκταινόμενα.

Το ΚΚΕ είναι υποχρεωμένο ή να συνεισφέρει θετικά σε έναν αστερισμό της Αριστεράς, ή να διασπαστεί και να συρρικνωθεί τραγικά σε ένα 4-5%. Ελπίζω ειλικρινά να επιλέξει την πρώτη λύση.

Η φωτό είναι επίσης από το ιστολόγιο ΡΟΪΔΗ ΕΜΜΟΝΕΣ