ΟΛΟΙ ΚΡΥΒΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΕΝΑΝ ΜΙΚΡΟ ΗΡΩΑ!!!

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

Η σπέκουλα του ΣΥΡΙΖΑ με την νεολαία.


Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλαβάνος συνεχίζουν να σπεκουλάρουν, να εκμεταλλεύονται την δικαιολογημένη οργή της νεολαίας και να καθοδηγούν τις εξελίξεις προτρέποντας τα παιδιά σε καταλήψεις σχολείων.

Ακόμα μιά φορά αποδεικνύουν τον επικίνδυνο και ολισθηρό δρόμο που έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν, αποκομμένοι πλέον από την μεγάλη πλειοψηφία του λαού, που ζητάει κατευνασμό και ηρεμία τις εορταστικές μέρες που ακολουθούν.


Οφείλω να ομολογήσω ότι τον Πρετεντέρη δεν τον έχω σε μεγάλη εκτίμηση.

Παρ'όλα αυτά συμφωνώ απόλυτα με το σημερινό του άρθρο που δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ.

Σας το παραθέτω και τα σχόλια δικά σας.





Χωρίς απάντηση
Γιάννης Πρετεντέρης Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008



Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Αλαβάνου και διαφόρων άλλων του ΣΥΡΙΖΑ, η Ελλάδα ζει «μια κοινωνική εξέγερση των νέων». Αν δεν απατώμαι, είναι η τρίτη φορά την τελευταία πενταετία που ο ΣΥΡΙΖΑ διαπιστώνει ότι εξεγέρθηκαν οι νέοι. Και αν η διαπίστωση είναι σωστή, τότε η ελληνική νεολαία βρίσκεται εδώ και χρόνια σε κατάσταση «διαρκούς κοινωνικής εξέγερσης» και «ακατάπαυστης δικαιολογημένης οργής».


Να το πω με τη μεγαλύτερη σαφήνεια. Δεν πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χαϊδεύει τα αφτιά των κουκουλοφόρων, όπως λέει το ΚΚΕ. Πιστεύω ότι κάνει κάτι πολύ χειρότερο: χαϊδεύει τα αφτιά των νέων.


Υπό αυτή την έννοια, επιδίδεται στη φθηνότερη και αθλιότερη μορφή λαϊκισμού. Οχι μόνον επειδή απευθύνεται σε ανώριμες νοημοσύνες και σε ασχημάτιστες συνειδήσεις. Αλλά κυρίως επειδή καλλιεργεί στους νέους την αίσθηση ότι όλα τα δικαιούνται και για τίποτε δεν υποχρεούνται. Οτι η ζωή τούς ανήκει προτού την κατακτήσουν. Και ότι το μέλλον τους είναι μια υπόθεση διεκδίκησης και όχι προσπάθειας.


Δεν ξέρω πόσοι από αυτούς τους νέους και ύστερα από πόσα χρόνια θα ζητήσουν τον λόγο από τον Αλαβάνο. Δεν ξέρω καν αν θα υπάρχει τότε Αλαβάνος ή ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρω όμως ότι πολλά σημερινά παιδιά υποθηκεύουν το μέλλον τους, ίσως να χαραμίσουν τα πιο παραγωγικά χρόνια της ζωής τους, επειδή ένα πολιτικό κόμμα ήθελε να ζήσει τις επαναστατικές φαντασιώσεις του ή, ακόμη χειρότερα, επειδή προσπάθησε να τους μετατρέψει σε εμπόρευμα.


Ανενδοίαστα και ανερυθρίαστα, θα έλεγα. Την περασμένη Κυριακή η πρώτη αντίδραση του Αλαβάνου μετά τη δολοφονία του μαθητή ήταν να δηλώσει ότι στη σημερινή Ελλάδα «είναι κακούργημα να είσαι νέος». Να πει, δηλαδή, στα παιδιά όλης της χώρας ότι ένα παιδί δολοφονήθηκε όχι επειδή το σκότωσε ένας δολοφόνος αλλά επειδή ήταν παιδί.


Αναρωτιέμαι ποια όρια συνείδησης μπορεί να διαθέτει ένας πολιτικός για να πει στα παιδιά μας και στα παιδιά του ότι η κοινωνία στην οποία ζουν και μεγαλώνουν τα εχθρεύεται και τα διώκει. Με ποια αίσθηση ευθύνης αναλαμβάνει να ανακηρύξει τα παιδιά μας και τα παιδιά του στόχους της πολιτείας στην οποία καλούνται να ενταχθούν.


Και με ποιο δικαίωμα παίρνει το ρίσκο να μετατρέψει τα παιδιά μας και τα παιδιά του σε εχθρούς της κοινωνίας στην οποία θα ζήσουν.


Τα ερωτήματα είναι ρητορικά, δεν περιμένουν απάντηση. Ισως επειδή τρέμω και μόνο στην ιδέα της απάντησης που θα μπορούσε να τους δοθεί.


3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μου φαίνεται τους πήραν χαμπάρι τους Συριζαίους. ΟΛΟΙ!
Θόδωρε, ασκήστε πίεση οι σοβαροί Πασόκοι στον ΓΑΠ να διακόψει κάθε συζήτηση μαζί τους. Μας τα πρήξανε πια!
Κοίτα κι εδώ:
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=966977&lngDtrID=244

http://press-gr.blogspot.com/2008/12/16.html

Θέλουν να κρυφτούν αλλά η χαρά δεν τους αφήνει!

theodore είπε...

@Αριστείδης
Ηδη υπάρχει ένα κλίμα αρνητικό προς τον ΣΥΡΙΖΑ,το οποίο διακρίνω και στον εργασιακό μου χώρο.
Κάθε σοβαρός άνθρωπος διακρίνει την προσπάθεια εκμετάλλευσης που προσπαθεί να κάνει ο Αλαβάνος αποσκοπώντας στην μελλοντική ψήφο των πιτσιρικάδων.
Είναι απλά ανεύθυνοι και επικίνδυνοι για την χώρα.

Ανώνυμος είπε...

ΣΤΑ ΑΒΡΟΔΙΑΙΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ


Εσκόνταψα. Kαι ήταν η Νεολαία.
Έσκυψα κι είδα
ωχρή μια αχτίδα
και είδα μια να τρεμοσβήνει Ιδέα.
.
Και πόνο επλημμύρισε η ψυχή μου
που την ταράζει
και τη ρημάζει
καθώς σιμούν την άμμο της ερήμου.

Που ’ν’ οι ιαχές που φλέγουν τους αιθέρες;
Τ' αγωνιστήρια
πού εμβατήρια;
πού oι πληγές; τσ αίμα; πού οί σφαίρες;

Για νσ φλογίσει ο ήλιος της πατρίδας
προσμένει να 'δει
νιάτα στον Άδη-
θέλει νεκρούς στη ρίζα κάθε αχτίδας.

Ο σπόρος σεις του Μέλλοντος αν είστε αστροπελέκι
πρέπει να στέκει
το πάθος σας, αν θέ ’τε να καρπίστε.

Κι ο λόγος σας ναν' όχι φλυαρίες
με δίχως τέλος,
μα να 'ναι βέλος
θανατηφόρο για τις αδικίες.

Μην η φρικτή σας ξεγελάει «ειρήνη»
που τήνε φτιάξαν
κείνοι που σφάξαν
το περιστέρι που ζωή της δίνει;

Η χώρα σας ζωσμένη από κινδύνους
που την αλώνουν
και τήνε λιώνουν΄
συντρίψτε τους-γλιτώστε τη από κείνους.

Έλληνες είσαστε. Η Ελλάδα η γη σας.
Αν δε χτυπάτε
την πολεμάτε
και τήνε πνίγετε με τη σιωπή σας.

Δείχτε πως είσαστε άξιο της θρέμμα:
της βίας ταίρι
κάντε το χέρι-
το χώμα τ άγιο της διψάει αίμα!

Γιώργης Χολιαστός