ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ Ο ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΤΗΣ...ΜΕΓΑΛΗ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ!!!

Χωρίς σχόλια από τον σημερινό Ναυτίλο της Ελευθεροτυπίας

Συχνά, όσον πιο μικρός είναι κάποιος, τόσον πιο μεγάλα τού φαίνονται τα προβλήματά του. Ο Γιωργάκης προχώρησε ένα ακόμα βήμα πιο πέρα απ' αυτό: όσο πιο έλασσον είναι ένα πρόβλημα τόσο πιο μείζον το εμφανίζει, δραματοποιώντας έτσι τους ίδιους του τους φόβους.

Επιβεβαιώνεται ούτω πώς ότι ένας μικρός νοιώθει μεγάλος, όταν μεγαλοποιεί ένα μικρό πρόβλημα για να το «λύσει» - μεγάλο κι αυτό.

Η μεγάλη σύγκρουση Παπανδρέου - Σημίτη προέκυψε από ένα μικρό πρόβλημα που δεν αφορούσε καν σε πολιτικές διαφορές για θέσεις, αρχές και στρατηγικές, αλλά σε διαδικασίες (και μάλιστα πρωθύστερης υποστήριξης και από τους δύο).

Ο Γιωργάκης θα μπορούσε να υπερκεράσει τη σφήνα Σημίτη σχεδόν αγνοώντας τον, σχεδόν περιπαίζοντας τις ενστάσεις του (και το μέλλον τους -κυρίως αυτό!). Αντί αυτού δραματοποίησε για άλλη μία φορά τα πράγματα κι έκανε πάλι (για 643η φορά) μια «νέα αρχή» καρατομώντας τον άνθρωπο που έχει ήδη επιστρέψει από καιρό στο Κορακοχώρι.

Αν όμως, ο μόνος τρόπος για να έχει κύρος ένας Αρχηγός είναι να παίρνει κεφάλια, τότε κακό της κεφαλής του (πράγμα που θα ήταν δικό του πρόβλημα) αν δεν ήταν επικεφαλής ενός μεγάλου λαϊκού κόμματος το οποίον δεν είναι μαγαζί, ώστε να τρελαίνεται πού και πού το αφεντικό, χωρίς να τρέχει τίποτα.

Μπορεί το τοπίο και σε αυτήν την πλευρά του δικομματικού λόφου να είναι γελοίο με τόσες (λαλίστατες κατά τα άλλα) πριμαντόνες σε αφωνία, αλλά είναι ήδη από χρόνια επικίνδυνο.

Κι όταν το γελοίο επικαλύπτει το επικίνδυνο, στους λάκκους που σκάβει ο Γιωργάκης για τον Κωστάκη κι ο Κωστάκης για τον Γιωργάκη πέφτει μέσα η μισή χώρα. (Την άλλη μισή τη θάβουν οι απέναντι γαλάζιοι...)