Ημουν παιδάκι γύρω στα εφτά-οκτώ όταν η μακαρίτισσα η μάνα μου με πήγε ένα απόγευμα στο σπίτι της Σπεράντζας.
Η μητέρα μου ήταν για κάποιο διάστημα η προσωπική της μοδίστρα και πήγαμε να της κάνει πρόβα σε ένα φόρεμα.
Θυμάμαι ότι το σπίτι πρέπει να ήταν κάπου στην Γ' Σεπτεμβρίου κοντά στην πλατεία Βικτωρίας.
Δύο πράγματα μου είχαν κάνει εντύπωση.
Το γάργαρο γέλιο της και η....αθυροστομία της που με έκανε να κοκκινίζω.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάζει Σπεράντζα.
Το στίγμα σου το άφησες ανεξίτηλο.
Η μητέρα μου ήταν για κάποιο διάστημα η προσωπική της μοδίστρα και πήγαμε να της κάνει πρόβα σε ένα φόρεμα.
Θυμάμαι ότι το σπίτι πρέπει να ήταν κάπου στην Γ' Σεπτεμβρίου κοντά στην πλατεία Βικτωρίας.
Δύο πράγματα μου είχαν κάνει εντύπωση.
Το γάργαρο γέλιο της και η....αθυροστομία της που με έκανε να κοκκινίζω.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάζει Σπεράντζα.
Το στίγμα σου το άφησες ανεξίτηλο.
2 σχόλια:
Από σένα το μαθαίνω και πραγματικά στεναχωρήθηκα. Γυναίκες και ηθοποιούς σαν την Σπεράντζα, δύσκολα συναντάς στις μέρες μας.
@Μάρκος
Σιγά,σιγά φεύγουν και οι τελευταίοι των Μοϊκανών.
Οι ηθοποιοί που μας δίδαξαν τι σημαίνει πραγματικός κινηματογράφος.
Που μαζί τους γελάμε ή κλαίμε ακόμα και σήμερα.
Δημοσίευση σχολίου