Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Μόνο θλίψη προκαλεί πλέον η
ματαιοδοξία του κου Παπανδρέου.
Είναι λυπηρή η κατάληξη μίας τόσο
σύντομης πορείας,η οποία δεν συνάδει σε τίποτα με το όνομά του.
Ήταν πασιφανές πια,οπότε δεν χρειαζόταν να μας υπενθυμίσει ότι τη μόνη εκλογική αναμέτρηση που μπορεί να κερδίσει,είναι αυτή στην οποία είναι ο μοναδικός υποψήφιος.
Ο παππούς του κατάφερε με ένα άθλιο εκλογικό σύστημα να κερδίσει δένδρα και νεκρούς που ψήφιζαν εναντίον του.
Ο πατέρας του κατάφερε ολική επαναφορά από τα τάρταρα,με σημαντικά προβλήματα υγείας
και έχοντας απέναντί του,σχεδόν το σύνολο του τύπου και τον σατανικό
όσο και μηχανορράφο Μητσοτάκη.
Μία ζωή μαχητές με ΑΝΤΙΞΟΕΣ συνθήκες και πάντα ΝΙΚΗΤΕΣ.
Για να έρθει ο Γιωργάκης,με μία κυβέρνηση που αν τους έλεγαν κάντε τα πάντα για να χάσετε,δεν θα έκαναν τόσα έκτροπα όσα έκαναν.
Και όμως όχι μόνο δε κέρδισε,αλλά πρέπει να είναι και η μοναδική περίπτωση παγκοσμίως που αντιπολίτευση ΜΕΙΩΝΕΙ τα ποσοστά
της,αν είναι δυνατόν.
Κερασάκι στη τούρτα ?
Στη χθεσινή πρώτη συνεδρίαση της
κοινοβουλευτικής ομάδας,ενώ άρχισε την ομιλία του κάνοντας αυτοκριτική λέγοντας ότι δεν έβαλε τόσο βαθιά το μαχαίρι στο κόκκαλο όσο έπρεπε,και καταγγέλοντας παλαιές πρακτικές,αμέσως μετά ΑΥΤΟΑΝΑΙΡΕΘΗΚΕ,με αυτό που πρότεινε.Τι να πει κανείς ?
Τίποτα φυσικά,το χαμένο στο κενό βλέμμα του και το παγωμένο πρόσωπό
του,ειδικά την ώρα που μιλούσε
ο Κακλαμάνης,τα είπε όλα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου