Συνέδριο ενότητας ή διχασμού;

ΠΑΣΟΚ: Ενα συνέδριο νικητών;

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, μετά την επανεκλογή του κ. Παπανδρέου ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ, καταγράφουν με σαφήνεια ακόμη μεγαλύτερη κάμψη τόσο του ίδιου όσο και του ΠΑΣΟΚ. Η καινοτομία της εκλογής του προέδρου κατευθείαν από τα μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ, η σχετικά μεγάλη συμμετοχή στην ψηφοφορία και η αδιαμφισβήτητη επικράτηση του κ. Παπανδρέου, αποδεικνύεται ότι δεν αρκούν για να αλλάξει η κατάσταση. Η κοινωνία εξακολουθεί να μην εμπιστεύεται τον κ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ. Οι θετικές εντυπώσεις από τις καινοτόμες διαδικασίες εξουδετερώθηκαν από την έντονη πόλωση και τη βιαιότητα της εσωκομματικής αντιπαράθεσης.

Ο κ. Παπανδρέου προκειμένου να επανεκλεγεί, επέλεξε μια ιδιαίτερα επιθετική τακτική. Εμμέσως ο ίδιος αλλά απροκάλυπτα οι συνεργάτες του, κατήγγειλαν τον κύριο αντίπαλό τους ως «εχθρό του λαού», κήρυξαν το κόμμα εν κινδύνω, απαίτησαν την εκκαθάρισή του από τα ξένα στοιχεία, τους «προδότες» εκσυγχρονιστές και τους πάσης φύσεως υπονομευτές, για να σαλπίσουν τελικά την επιστροφή στις ρίζες ενός άσπιλου και αμόλυντου μυθικού ΠΑΣΟΚ.

Αυτή η τακτική αντιμετώπισης των εσωκομματικών αντιπάλων -συνηθισμένη στην ιστορική Αριστερά- αποδείχθηκε και πάλι επιτυχής όσον αφορά στην εσωκομματική τάξη: τα «πατριωτικά» ανακλαστικά των μελών του κόμματος έδωσαν τη νίκη στον κ. Παπανδρέου. Όμως αυτή η τακτική ήταν απολύτως ανεπιτυχής όσον αφορά στην ευρύτερη κοινωνία: το κοινωνικό κύρος του ΠΑΣΟΚ υποχώρησε έτι περαιτέρω. Αυτή η αντίφαση αποκαλύπτει το βάθος της κρίσης την οποία διέρχεται το ΠΑΣΟΚ. Όταν ένα κόμμα φτάνει σε ένα σημείο όπου οι πολιτικές που ενθουσιάζουν τους φανατικούς οπαδούς του, ταυτόχρονα απωθούν την ευρύτερη κοινωνία, τότε το κόμμα αυτό αρχίζει να χάνει την ικανότητα αυτογνωσίας, η οποία είναι η σπουδαιότερη προϋπόθεση ανασυγκρότησης.

Δυστυχώς υπάρχουν ενδείξεις ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιμένει στην ίδια τακτική και μετά την επανεκλογή του. Από τα μεταβατικά (έως το Συνέδριο) Ανώτερα Οργανα του ΠΑΣΟΚ και κυρίως από τις Επιτροπές Συνεδρίου -που συγκροτήθηκαν με απόλυτη ευθύνη του προέδρου- απουσιάζει καταφανώς το 40% του κόμματος που τον καταψήφισε. Όπως κατέγραψαν οι δημοσκοπήσεις, η εντύπωση που δημιουργήθηκε στην κοινωνία από αυτό τον αποκλεισμό, ήταν η χείριστη. Παράλληλα η αντιπολιτευτική στρατηγική του ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι εξακολουθεί να υποτάσσεται στην τακτική της εσωτερικής αναμέτρησης.

Η λεγόμενη «αριστερή στροφή» δεν είναι παρά ένα πρωτόγονο ανάχωμα στις απώλειες προς τα μικρά κόμματα της παραδοσιακής Αριστεράς. Δεν αποτελεί ένα κυβερνητικό πρόγραμμα αλλά ένα στιλ προπαγάνδας. Πρόκειται για ένα συνονθύλευμα αντιφατικών μαξιμαλιστικών συνθημάτων, για έναν μάταιο ανταγωνισμό λαϊκισμού με τη δογματική αριστερά.

Εάν το επερχόμενο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιηθεί απλώς για να επικυρώσει την οργανωτική επικυριαρχία του προέδρου, στην πολιτική κατεύθυνση της τεχνητής πόλωσης, των αποκλεισμών και της παλαιοκρατικής ρητορικής, τότε θα χαθεί μια ακόμα ευκαιρία (από τις λίγες που απέμειναν).

Ο κ. Παπανδρέου για να μην ηττηθεί πολιτικά, πρέπει να υπερβεί το σύνδρομο του εσωκομματικού νικητή. Το Συνέδριο θα μπορέσει να απαντήσει στην κρίση του ΠΑΣΟΚ, εάν μετατραπεί σε Συνέδριο ενότητας και όχι αποκλεισμών, δημιουργικών συνθέσεων και όχι μονολιθικών απλουστεύσεων, προγραμματικής αντιπολίτευσης και όχι λαϊκισμού. Αυτή η ανατροπή είναι δύσκολη, όμως κυρίως είναι αναγκαία. Απαιτεί, εν ολίγοις πολιτική γενναιότητα.

Γιώργος Καριπίδης

Πηγή:www.imerisia.gr