ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ.

Διάβασα πρίν λίγο ένα post στο www.press-gr.blogspot.com. Το έγραψε κάποιος φίλος ονόματι Γιώργος Κρανιώτης. Εδώ ένα μικρό απόσπασμα.

"Φιλε αναγνωστη εχω μια κορη 20 χρονων που χτες μου εγραψε ενα sms (ειδες; το εμαθα κι αυτο!!!) που θελω να στο κοινοποιησω:

"μπαμπα ξερεις καλα οτι αγωνίστηκα για το ΠΑΣΟΚ αλλα ειναι καιρος να φευγω. τον αγαπαω το χωρο και δε σκεφτομαι με τιποτα να φυγω απ αυτον! απλα, οταν αρχισουμε (το ΠΑΣΟΚ εννοει) να σκεφτομαστε παλι το λαο, οπως ξεκινησαμε, τοτε θα ξαναμπω στο κομμα!"

Νοιωθω την αναγκη να της πω εγω ενα μεγαλο συγγνωμη για το "ολο ΠΑΣΟΚ" που τη πληγωσε. Νοιωθω την αναγκη να της πω εγω ενα μεγαλο συγγνωμη για την "ολη κοινωνια" που συνεχιζει να πληγωνει και τη κορη μου και ολους τους νεους και νεες!

Με εκνευριζει να ζηταω συγγνωμη απο ενα εικοσαχρονο. κανονικα επρεπε εγω να του δειχνω το δρομο! Κι ομως μου τον δειχνει αυτο το "τσογλανι"! Αραγε ειμαι μονο εγω που νοιωθω οτι προδιδω τα ιδανικα, που εγω ο ιδιος της ενεσπειρα στη ψυχουλα της; για δημοκρατια και ελευθερια. για κοινωνικη δικαιοσυνη των μη προνομιουχων! για ενα σοσιαλισμο ανταξιο της δημοκρατιας των πολιτων!
=================================================================
Είχα καιρό να συγκινηθώ ρε μπαγάσα.Ειλικρινα μιλάω,δάκρυσα. Ματώνει η ψυχή μου όταν συνειδητοποιώ κάθε μέρα και περισότερο, ότι το κόμμα που αγαπήσαμε,το κόμμα που στέγασε τις ελπίδες μας,τους πόθους μας,την λαχτάρα μας για έναν καλύτερο κόσμο,μιά καλύτερη Ελλάδα,δεν υπάρχει πλέον.

Ακόμα περισότερο όταν τα νέα παιδιά,η ελπίδα αυτού του τόπου το εγκαταλείπουν,αηδιασμένα,απηυδισμένα από αυτό το Νέο Πασοκ.

Δεν ξέρω τι να πώ.Δεν ξέρω τι να κάνω.Κάποιες φορές τα λόγια είναι λίγα.
Εχω πεισμώσει όμως.Νοιώθω μέσα μου πιο δυνατός.
Πρέπει να ξαναπείσουμε τους πολίτες.Πρέπει να τους κάνουμε πάλι να ελπίζουν.
Πρέπει να δώσουμε λύσεις,να καταθέσουμε ιδέες,να βρούμε εναλλακτικούς τρόπους άσκησης της πολιτικής.Να κάνουμε την πολιτική ανθρώπινη.με συναίσθημα,με συμπόνοια για τον συνάνθρωπο μας.

Είναι δύσκολες εποχές.Τα παιχνίδια που παίζονται πίσω από τις πλάτες μας είναι χοντρά.
Τα κέρδη που διακυβεύονται τεράστια.Τα συμφέροντα ποικίλα.Το ζητούμενο είναι η ειλικρίνεια.Αυτό πρέπει να ψάξουμε,αυτό να απαιτήσουμε.

Βαρεθήκαμε να απολογούμαστε για βαρόνους,πρίγκηπες,νεόπλουτους υπουργούς.
Θέλουμε πλέον να μην ντρεπόμαστε για το Κίνημα.
Θέλουμε να μπορούμε να κοιτάμε τους συμπολίτες μας στα μάτια.
Θέλουμε να λέμε ότι είμαστε Σοσιαλιστές και όχι Σοσιαληστές.
Θέλουμε να είμαστε και όχι να λέμε ότι είμαστε Αριστεροί.

Από εδώ και πέρα πισωγυρίσματα δεν υπάρχουν.Θα πέφτει χοντρό κράξιμο στους καιροσκόπους και στους τυχάρπαστους.

Το ΠΑΣΟΚ πρέπει,είναι εθνική ανάγκη να ξαναγίνει αυτό που ήταν.
Ενα κίνημα για τον λαο,με τον λαό.ΕΝΑ ΚΙΝΗΜΑ ΛΑΟΥ.

Το οφείλουμε στην πατρίδα,στην νέα γενιά,στους ίδιους τους εαυτούς μας.