ΜΚΟ και.... κονόμα

Προσοχή,προσοχή.Λύκοι μεταμφιεσμένοι σε αρνιά κυκλοφορούν ανάμεσα μας.
Εχουν μια ποικιλία ονομάτων όπως "κοινωνία των πολιτών", "ΜΚΟ","συμμετοχική δημοκρατία","παγκόσμια διακυβέρνηση".
Το καλό είναι ότι οι σκοποί τους κάνουν μπάμ από μακρυά.
Αντιγράφω από την ιστοσελίδα www.mkosyntagma.gr η οποία έχει ως σκοπό την συνένωση των Ελληνικών ΜΚΟ ώστε να πιέσουν συντονισμένα τα πολιτικά κόμματα και να συμπεριλάβουν στην αναθεώρηση του Συντάγματος τις ΜΚΟ ως σχεδόν ισότιμο μέλος.

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΜΠΟΔΙΑ
Συζητώντας για τις συνθήκες και τους παράγοντες που εμποδίζουν ή στρεβλώνουν την ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών στην Ελλάδα, ο κ. Πιτσούλης απαντά με τρόπο ρητό και κατηγορηματικό:
"Το κράτος". Και διευκρινίζει:... "Και την έννοια του κράτους δεν την εξαντλώ στο κυβερνών κόμμα αλλά στον ίδιο το θεσμό και τις δομές του". Τη θέση του δε αυτή, τεκμηριώνει με συγκεκριμένα παραδείγματα από τη νομοθεσία, από τα οποία αποδεικνύεται ότι το κράτος δε στηρίζει ή ακόμα χειρότερα, φέρεται εχθρικά έναντι της κοινωνίας των πολιτών: Παράδειγμα πρώτο: Ένα σημαντικό έσοδο για τις ΜΚΟ είναι οι χορηγίες των επιχειρήσεων. Η ισχύουσα φορολογική νομοθεσία, (βάσει ΠΟΛ 1005/14/1/2005) ορίζει ότι εκπίπτουν τα χρηματικά ποσά που κατά-βάλουν οι επιχειρήσεις ως χορηγία, μέχρι ποσοστού 10% του συνολικού καθαρού εισοδήματος, ή των κερδών που προκύπτουν από τον Ισολογισμό τους. Είναι αυτονόητο ότι οι επιχειρήσεις μπορούν να γνωρίζουν αυτό το ποσό μόνο τον τελευταίο μήνα του οικονομικού έτους. Από την άλλη πλευρά, το Δεκέμβριο του 2006, το Υπουργείο Οικονομικών εξέδωσε εγκύκλιο προς τις εφορίες της χώρας, βάσει της οποίας δίνει οδηγίες προς τους ελεγκτές για το ποιες είναι οι ενδείξεις για φορολογικές παραβάσεις. Μεταξύ αυτών αναφέρει και τις χορηγίες προς ΜΚΟ, οι οποίες μπορούν να γίνουν μόνο μέσα στο Δεκέμβριο.
Παράδειγμα δεύτερο, προερχόμενο από την εργατική νομοθεσία: Η θέση του εθελοντή δεν υπάρχει στην εργατική μας νομοθεσία, την οποία εφαρμόζει το ΙΚΑ και οι ελεγκτές του, με αποτέλεσμα όταν μια ΜΚΟ δέχεται έλεγχο από το ικα είναι υποχρεωμένη να καταβάλει πρόστιμο για τον "εργαζόμενο εθελοντή", τον οποίο απασχολεί.
Παράδειγμα τρίτο, (αφορά μάλιστα την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αποδεικνύοντας ότι τα εμπόδια τα θέτει το κράτος, ως θεσμός ανεξαρτήτως κομματικού χρώματος). Σύμφωνα λοιπόν με νομοθετική ρύθμιση του ΥΠΕΧΩΔΕ της τότε κυβέρνησης, αποφασίστηκε, ένα μικρό ποσοστό του συνολικού προϋπολογισμού των έργων υποδομής, (μεγάλα δημόσια έργα όπως δρόμοι, γέφυρες, κ.λπ.) που γίνονται στη χώρα, θα έπρεπε να καταβληθεί σε περιβαλλοντική ΜΚΟ, ως αντισταθμιστικό περιβαλλοντικό όφελος για την κοινωνία και τη φύση. Όμως, λίγο πριν κατατεθεί στη βουλή η εν λόγω ρύθμιση προστέθηκε μια φράση με την οποία περιλαμβάνονταν στους δικαιούχους αυτού του ποσοστού, "αναγνωρισμένες περιβαλλοντικές ΜΚΟ ή ΜΚΟ που μπορούν να συστήσουν από μόνες τους οι κατασκευαστικές εταιρείες".
Έτσι λοιπόν, αρκετές κατασκευαστικές εταιρείες έσπευσαν να στήσουν τη δική τους περιβαλλοντική ΜΚΟ, ακυρώνοντας έτσι τον αρχικό αναπτυξιακό σχεδιασμό".Και βεβαίως, απ' όλες αυτές τις επισημάνσεις, ο κ. Πιτσούλης δεν εξαιρεί και τη στάση των πολιτικών κομμάτων: "Για να συμφωνήσει ένα κόμμα με την ανάπτυξη των ΜΚΟ, απαιτεί να έχει πρόσβαση σε αυτές. Αφού λοιπόν διαπιστώνει ότι δεν έχει πρόσβαση, διαισθάνεται απειλή".
Συμπληρωματικά στις παρατηρήσεις του κου Πιτσούλη, ο κ. Γιάννης επισημαίνει δύο επιπλέον παράγοντες:
"Πρώτον: Η υπερφορολόγηση. Η Ελλάδα είναι η χώρα που χαρακτηρίζεται από υψηλή φορολογία και το πού θα πάνε τα χρήματα ορίζεται από το εκάστοτε κόμμα που βρίσκεται στην κυβέρνηση. Σε αυτό το "ελληνικού τύπου" φορολογικό σύστημα, αντί να αποφασίζουν οι πολίτες με τις δωρεές, τις χορηγίες, την εργασία τους ποιες ομάδες πολιτών θα ενισχύονται για να καλύπτονται ανάγκες, υπάρχει ένα κεντρικό σύστημα πατρωνίας: 0 κρατικός προϋπολογισμός.
Δεύτερον: Η νοοτροπία των πολιτών. Επισημάνθηκε ήδη το γεγονός ότι οι Έλληνες δίνουν μεγάλη σημασία στη διά της ψήφου τους ανάθεση εξουσιών, αρμοδιοτήτων και ευθυνών, και ταυτόχρονα την αυτοαπαλλαγή τους από αυτές. Συνηθίζουν να περιμένουν τα πάντα από τους άλλους. Υιοθετούν μια πελατειακή αντίληψη σύμφωνα με την οποία επιδιώκουν να εξυπηρετήσουν για να εξυπηρετηθούν. Σχετικοποιούν την αξία του νόμου και γενικώς των κανόνων. Αυτή η νοοτροπία ευθύνεται και για το γεγονός ότι ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών αντιμετωπίζουν τις ΜΚΟ με επιφύλαξη, καθώς θεωρούν ότι πίσω από τη δράση τους υπάρχει κάποιος ωφελιμιστικός λόγος. Το "συμμετέχειν" σε καθημερινή βάση δεν είναι κάτι γνωστό, και άρα "νομιμοποιημένο" από την κοινωνία".Όπως επισημαίνει και στο βιβλίο του, υπάρχει μια γενικευμένη τάση στο σύνολο της κοινωνίας να μην κατανοεί τα κίνητρα του εθελοντή, (γενικά του συμμέτοχου στην κοινωνία των πολιτών), γι' αυτό και εφευρίσκονται αλλότρια ή και δόλια κίνητρα που υποτίθεται ότι κινητοποιούν τον εθελοντή, τον ενεργό πολίτη: πολιτική ματαιοδοξία, έμμεσο οικονομικό όφελος, αφέλεια, με την έννοια της άστοχης ανάλωσης πολύτιμου χρόνου, κ.λπ.. Αυτή η νοοτροπία ξεπερνιέται μόνο με το χρόνο, την παιδεία και την κινητοποίηση της Πολιτείας στην παροχή σύγχρονων υπηρεσιών, στην ποιοτική βελτίωση των υποδομών, η οποία βελτίωση παρακινεί τους πολίτες να αποκτήσουν μια περισσότερο υπεύθυνη κοινωνική συμπεριφορά. Και αυτό δείχνει ότι πλέον η πολιτεία, όπου δρα θα πρέπει να το κάνει σοβαρά, όχι να υπερνομοθετεί, να κάνει δηλαδή τα πάντα αλλά να κάνει λίγα, να τα κάνει καλά, να θέτει εξαρχής ένα πλαίσιο, το οποίο να τυγχάνει σεβασμού ώστε να μην παραβιάζεται.Καταδεικνύοντας και από την πλευρά του τα κόμματα και το κράτος, ο κ. Λιοναράκης αναπτύσσει τον όρο "δημόσια υπόθεση". "Στην Ελλάδα, οτιδήποτε είναι δημόσια υπόθεση, δηλαδή οτιδήποτε αρχίζει έξω από την εξώπορτα του σπιτιού μας, θεωρείται πως είναι κρατική υπόθεση, δηλαδή μπερδεύεται το δημόσιο με το κρατικό. Η προσπάθεια των ΜΚΟ είναι να ξεμπερδευτεί αυτή η κατάσταση".

Δείτε ΕΔΩ ολόκληρο το άρθρο.

===================================================================

Επίσης δείτε ΕΔΩ ένα άρθρο από την εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ",που αναλύει τους λόγους για τους οποίους ιδρύθηκαν οι ΜΚΟ και τους τρόπους με τους οποίους καταφέρνουν να παίρνουν επιδοτήσεις χιλιάδων δολλαρίων και ευρώ,όπως π.χ. με το να στέλνουν στηθόδεσμους σε σεισμόπληκτους της Ιαπωνίας.

=============================================================

Φυσικά και η χώρα μας δεν έχει μείνει έξω από το πάρτυ.Αντιγράφω από την επίσημη ιστοσελίδα του ΥΠΕΞ:

Δυτική Αφρική-Νίγηρας Western Africa-->

Ελληνική Ανθρωπιστική Βοήθεια στη Δυτική Αφρική με επίκεντρο την επισιτιστική κρίση στο Νίγηρα.

Η Ελλάδα πρόσφατα συνεισέφερε το ποσό των 120.000 Ευρώ ( 40.000 μέσω του παγκοσμίου Προγράμματος Σίτισης και 80.000 μέσω ελληνικού ΜΚΟ «Μία Γή») για την ανακούφιση της οξείας επισιτιστικής κρίσης που έπληξε τον πληθυσμό του Νίγηρα. Προέβη επίσης σε προσφορά 200.000 Ευρώ μέσω του παγκοσμίου Προγράμματος Σίτισης προς τις γειτνιάζουσες στο Νίγηρα χώρες για ανακούφιση των εκεί προσφύγων της επισιτιστικής κρίσης στην ευρύτερη Δυτική Αφρική, ενώ ακόμη 40.000 Ευρώ διατίθενται μέσω ελληνικού ΜΚΟ («Ελληνική Δράση Αφρικής») για την Ακτή Ελεφαντοστού.

Γιατί άραγε πρέπει να μεσολαβούν αυτές οι οργανώσεις για την διανομή της ανθρωπιστικής βοήθειας?Δεν μπορεί ολόκληρο Υπουργείο Εξωτερικών να διανείμει μόνο του την βοήθεια?

=============================================================

Δείτε ακόμα ΕΔΩ πάλι από την επίσημη ιστοσελίδα του ΥΠΕΞ τον ρόλο της ΥΔΑΣ (Υπηρεσία διεθνούς αναπτυξιακής συνεργασίας).Ειδικά το πότε ιδρύθηκε και τον ρόλο της ΥΔΑΣ-4.Για να πάρετε μιά ιδέα που πήγαιναν και πάνε τα λεφτά των φορολογούμενων.

=============================================================