ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΡΟΣ ΓΙΩΡΓΟ
«Μην τολμήσεις να παραιτηθείς…»
«Ούτε να σκεφτείς να παραιτηθείς. Το ΠΑΣΟΚ δεν θα το αφήσεις. Θα δώσεις τη μάχη μέχρι τέλους. Είσαι ακόμη πρόεδρος. Όμως χρειάζεσαι χρόνο για να ανασυνταχθείς». Με αυτά περίπου τα λόγια φέρονται να έπεσαν πάνω στον Γιώργο Παπανδρέου τα μεσάνυχτα της Κυριακής των εκλογών ο αδερφός του Νίκος και η σύζυγός του Άντα. Προκειμένου να τον μεταπείσουν από τη σκέψη, που προς στιγμήν όπως φαίνεται πέρασε από το μυαλό του να τα βροντήξει και να φύγει.
Προηγουμένως όμως, υπήρξε και ένα καθοριστικό αντίστοιχο τηλεφώνημα. Από το Καστρί. Από τη Μαργαρίτα Παπανδρέου, η οποία ήταν επίσης κάθετη. Υπήρξε ήττα και μάλιστα βαριά, αλλά ένας Παπανδρέου ποτέ δεν εγκαταλείπει. Δίνει τη μάχη και κερδίζει.
Λίγη ώρα νωρίτερα, ο επιστήθιος φίλος και συνεργάτης του Χάρης Παμπούκης του πρότεινε να παραιτηθεί και να δρομολογήσει τις διαδικασίες διαδοχής του. Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και ο ελθών για να διαχειριστεί την ήττα Κώστας Λαλιώτης, αλλά η ήττα ήταν απρόσμενα μεγάλη. Ο κ. Παπανδρέου συζήτησε τηλεφωνικά και με άλλους φίλους και συνεργάτες του, των οποίων εκτιμά την αφοσίωση, αλλά και την πολιτική κρίση.
Ένας εξ αυτών, ο Νίκος Κοτζιάς, συνεργάτης του στο ΥΠΕΞ και παλιός ιδεολογικός και πολιτικός «μύθος» της ΚΝΕ, του πρότεινε, -λέγεται-, σύγκρουση και ρήξη. Βάρυνε η γνώμη του, καθώς συμφωνούσε με το δόγμα «ένας Παπανδρέου ποτέ δεν παραδίδεται».
Οπότε ο Γιώργος ξαναμίλησε με τους Νίκο, Άντα και Αντρίκο, που επίσης είχε προσέλθει, και έγραψε την δήλωση που έκανε λίγη ώρα αργότερα.
Προηγουμένως κάλεσε στο γραφείο του τους Νίκο Αθανασάκη, Κώστα Λαλιώτη, Παύλο Γερουλάνο (το τρίο της ήττας), Γιάννη Ραγκούση, Πέτρο Ευθυμίου και τους στενούς συνεργάτες του Δημήτρη Δόλλη και Δημήτρη Στεφάνου. Ακολούθησε νεκρική σιγή. Η ίδια, όπως όταν τη διάβασε στα παρόντα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου. Τη σιγή τότε την έσπασε ο Ευάγγελος Βενιζέλος: «Ωραία» είπε. «Για μένα» εννοούσε.
«Ο γιος μου θα γίνει πρωθυπουργός»
Όταν η ζωή σου εξελίσσεται σε ένα περιβάλλον, όπου ο μεν πεθερός γίνεται δυο φορές πρωθυπουργός, τη δεύτερη μάλιστα εκφράζοντας ένα συντριπτικό 53% του λαού, ο δε σύζυγος θεωρείται ως μια από τις δυο τρεις χαρισματικές πολιτικές προσωπικότητες της Ελλάδας του 20ου αιώνα και κυβερνά την Ελλάδα επί δέκα και πλέον χρόνια, λογικό είναι να «ζαλίζεσαι». Και να θεωρείς ότι οι επίγονοι οφείλουν να διεκδικήσουν τη συνέχεια της ηγετικής δυναστείας.
Κάποιοι στο παρελθόν, αναφερόμενοι στην οικογένεια Παπανδρέου την χαρακτήριζαν ειρωνικά «Παπανδρέου: Πρωθυπουργοί Ελλάδος Α.Ε.». Ωστόσο, αυτό που ακούγεται λίγο πολύ ως ανέκδοτο, για ορισμένους άλλους εκφράζει κάτι περίπου σαν νομοτέλεια, που πρέπει από καιρού σε καιρό βέβαια, γιατί έχουμε δημοκρατία, να επιβεβαιώνεται.
Σε αυτούς τους ορισμένους, που δεν είναι λίγοι, -οι ποιοτικές έρευνες αναφέρουν ότι ένα 10-15% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ ψήφιζαν και ψηφίζουν ακόμη το κόμμα αυτό συνδεδεμένοι συναισθηματικά με το όνομα Παπανδρέου-, κορυφαία θέση έχει η παλιότερα νύφη, σύζυγος και σήμερα μητέρα ενός Παπανδρέου, πολιτικού ηγέτη ενός μεγάλου κόμματος εξουσίας.
Το ότι η Μαργαρίτα Παπανδρέου ξεχώρισε από τα παιδιά της τον πρωτότοκο Γιώργο για τη συνέχιση της δυναστείας προέκυψε από νωρίς. Ανεξάρτητα από την αδυναμία που είχε ο Ανδρέας και στα τέσσερα παιδιά, ο Γιώργος ήταν εξαρχής το «πουλέν» της μητέρας και της οικογένειας, για την επόμενη φορά που οι Παπανδρέου θα διεκδικούσαν πολιτική εξουσία.
Λέγεται και έχει γραφτεί, χωρίς να μπορεί να επιβεβαιωθεί, ότι ο ίδιος ο Ανδρέας δεν είχε και τόση εμπιστοσύνη στις πολιτικές ικανότητες του Γιώργου, αλλά ύστερα από το σχετικό οικογενειακό πρεσάρισμα πείστηκε να τον κατεβάσει το 1981 υποψήφιο στην Πάτρα. Σε μέρες μάλιστα γενικής ευφορίας, καθώς το 48% εκείνων των εκλογών τον κατέστησε κυρίαρχο όλου του πολιτικού σκηνικού της δεκαετίας του ΄80. Κάποια στιγμή, αργότερα, του εμπιστεύτηκε και διάφορα υπουργικά χαρτοφυλάκια.
Η αλήθεια είναι ότι στην πρώτη οκταετία του ΠΑΣΟΚ, ο αείμνηστος κυβερνούσε συχνά από το Καστρί, αλλά χωρίς το …Καστρί. Κι αυτό εξηγεί την αντιπάθεια της οικογένειας, και κυρίως της μαργαρίτας απέναντι σε πρόσωπα, που διέθεταν προνομιακή σχέση με τον τότε σύζυγό της. Και διαχειριζόντουσαν τα μυστικά της εξουσίας, χωρίς εκείνη.
Η τρόικα, Γεννηματάς, Τσοχατζόπουλος, Λαλιώτης, ήταν στο στόχαστρο διαρκώς. Ο πρώτος, γιατί το Καστρί θεωρούσε ότι θέλει να διαδεχτεί τον Ανδρέα και για αυτό τον υπονομεύει. Ο δεύτερος, γιατί ο Ανδρέας τον εμπιστευόταν πιο πολύ από το …αίμα του. Ο τρίτος, γιατί πίστευαν ότι ήταν προσβολή το να τον αποκαλεί ο Ανδρέας ως το «πέμπτο παιδί του».
Ωστόσο η φιλοδοξία παρέμεινε σταθερή. Παλιοί συνομιλητές της κας Παπανδρέου επιβεβαιώνουν ότι συχνά τους έλεγε τότε, αναφερόμενη στο μακρινό μέλλον βέβαια, ότι «θα έρθει και η σειρά του Γιώργου να γίνει πρωθυπουργός».
----------------------------------------------------
Οι ρήξεις με τον Ανδρέα
Ο Γιώργος Παπανδρέου, πιστός στην οικογενειακή παράδοση, έδειξε από νωρίς τις μελλοντικές του επιθυμίες. Ήρθε σε ρήξη με τον πατέρα του. Όχι επειδή ψήφισε Σημίτη για πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ενώ ο Ανδρέας ήταν την πρώτη φορά κατάκοιτος στο Ωνάσειο και τη δεύτερη μόλις είχε κηδευτεί.
Αυτό το είχε κάνει πολύ νωρίτερα. Αρκετοί θυμούνται, ότι την περίοδο Κοσκωτά, λίγο πριν αποκαλυφθούν τα θέματα του Μένιου Κουτσόγιωργα και ενώ ο Ανδρέας είχε επιστρέψει από το Χέρφιλντ με την Δήμητρα Λιάνη αντί της Μαργαρίτας, πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ συζητούσαν την αναγκαιότητα αποχώρησης του τότε πρωθυπουργού. Υπό μορφή προσωρινής αντικατάστασής του για λόγους υγείας.
Τα στελέχη αυτά προέβλεπαν τη θύελλα που ερχόταν και άρχισαν να κινούνται στην κατεύθυνση αυτή. Κοινό μυστικό είναι ότι πρώτος στον κατάλογο των «ανησυχούντων» ήταν ο Κώστας Σημίτης. Όλους αυτούς ανέλαβε τότε να «εκπροσωπήσει» το ίδιο έντυπο, που πρόσφατα υπέδειξε στον Γιώργο Παπανδρέου το δρόμο της παραίτησης, τονίζοντας στο κυριακάτικο πρωτοσέλιδό του ακριβώς τις ίδιες λέξεις.
Ο Ανδρέας κατήγγειλε τότε σχέδια χειραγώγησης του ίδιου και του ΠΑΣΟΚ και ο πόλεμος με τα «φίλια» ΜΜΕ εξελίχθηκε γοργά. Οι περισσότεροι υπουργοί του και τα κορυφαία κομματικά στελέχη συντάχθηκαν μαζί του.
Ο τότε υπουργός Παιδείας Γιώργος Παπανδρέου προέβη σε μια αμφίσημη δήλωση. Οι περισσότεροι την ερμήνευσαν ως δήλωση αποδοκιμασίας του πρωθυπουργού πατέρα του. Και εξοργίστηκαν. Εκείνος έδωσε τόπο στην οργή και δεν αντέδρασε. Ίσως να θυμήθηκε το δικό του πατέρα, με τον οποίο ο ίδιος είχε διαφωνήσει το 1964. Τότε ο Γεώργιος Παπανδρέου, πικράθηκε μεν, αλλά άφησε στον Ανδρέα την πρωτοβουλία των επόμενων κινήσεων.
Στο Καστρί το συμβόλαιο της διαδοχής
Προηγουμένως όμως, υπήρξε και ένα καθοριστικό αντίστοιχο τηλεφώνημα. Από το Καστρί. Από τη Μαργαρίτα Παπανδρέου, η οποία ήταν επίσης κάθετη. Υπήρξε ήττα και μάλιστα βαριά, αλλά ένας Παπανδρέου ποτέ δεν εγκαταλείπει. Δίνει τη μάχη και κερδίζει.
Λίγη ώρα νωρίτερα, ο επιστήθιος φίλος και συνεργάτης του Χάρης Παμπούκης του πρότεινε να παραιτηθεί και να δρομολογήσει τις διαδικασίες διαδοχής του. Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και ο ελθών για να διαχειριστεί την ήττα Κώστας Λαλιώτης, αλλά η ήττα ήταν απρόσμενα μεγάλη. Ο κ. Παπανδρέου συζήτησε τηλεφωνικά και με άλλους φίλους και συνεργάτες του, των οποίων εκτιμά την αφοσίωση, αλλά και την πολιτική κρίση.
Ένας εξ αυτών, ο Νίκος Κοτζιάς, συνεργάτης του στο ΥΠΕΞ και παλιός ιδεολογικός και πολιτικός «μύθος» της ΚΝΕ, του πρότεινε, -λέγεται-, σύγκρουση και ρήξη. Βάρυνε η γνώμη του, καθώς συμφωνούσε με το δόγμα «ένας Παπανδρέου ποτέ δεν παραδίδεται».
Οπότε ο Γιώργος ξαναμίλησε με τους Νίκο, Άντα και Αντρίκο, που επίσης είχε προσέλθει, και έγραψε την δήλωση που έκανε λίγη ώρα αργότερα.
Προηγουμένως κάλεσε στο γραφείο του τους Νίκο Αθανασάκη, Κώστα Λαλιώτη, Παύλο Γερουλάνο (το τρίο της ήττας), Γιάννη Ραγκούση, Πέτρο Ευθυμίου και τους στενούς συνεργάτες του Δημήτρη Δόλλη και Δημήτρη Στεφάνου. Ακολούθησε νεκρική σιγή. Η ίδια, όπως όταν τη διάβασε στα παρόντα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου. Τη σιγή τότε την έσπασε ο Ευάγγελος Βενιζέλος: «Ωραία» είπε. «Για μένα» εννοούσε.
«Ο γιος μου θα γίνει πρωθυπουργός»
Όταν η ζωή σου εξελίσσεται σε ένα περιβάλλον, όπου ο μεν πεθερός γίνεται δυο φορές πρωθυπουργός, τη δεύτερη μάλιστα εκφράζοντας ένα συντριπτικό 53% του λαού, ο δε σύζυγος θεωρείται ως μια από τις δυο τρεις χαρισματικές πολιτικές προσωπικότητες της Ελλάδας του 20ου αιώνα και κυβερνά την Ελλάδα επί δέκα και πλέον χρόνια, λογικό είναι να «ζαλίζεσαι». Και να θεωρείς ότι οι επίγονοι οφείλουν να διεκδικήσουν τη συνέχεια της ηγετικής δυναστείας.
Κάποιοι στο παρελθόν, αναφερόμενοι στην οικογένεια Παπανδρέου την χαρακτήριζαν ειρωνικά «Παπανδρέου: Πρωθυπουργοί Ελλάδος Α.Ε.». Ωστόσο, αυτό που ακούγεται λίγο πολύ ως ανέκδοτο, για ορισμένους άλλους εκφράζει κάτι περίπου σαν νομοτέλεια, που πρέπει από καιρού σε καιρό βέβαια, γιατί έχουμε δημοκρατία, να επιβεβαιώνεται.
Σε αυτούς τους ορισμένους, που δεν είναι λίγοι, -οι ποιοτικές έρευνες αναφέρουν ότι ένα 10-15% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ ψήφιζαν και ψηφίζουν ακόμη το κόμμα αυτό συνδεδεμένοι συναισθηματικά με το όνομα Παπανδρέου-, κορυφαία θέση έχει η παλιότερα νύφη, σύζυγος και σήμερα μητέρα ενός Παπανδρέου, πολιτικού ηγέτη ενός μεγάλου κόμματος εξουσίας.
Το ότι η Μαργαρίτα Παπανδρέου ξεχώρισε από τα παιδιά της τον πρωτότοκο Γιώργο για τη συνέχιση της δυναστείας προέκυψε από νωρίς. Ανεξάρτητα από την αδυναμία που είχε ο Ανδρέας και στα τέσσερα παιδιά, ο Γιώργος ήταν εξαρχής το «πουλέν» της μητέρας και της οικογένειας, για την επόμενη φορά που οι Παπανδρέου θα διεκδικούσαν πολιτική εξουσία.
Λέγεται και έχει γραφτεί, χωρίς να μπορεί να επιβεβαιωθεί, ότι ο ίδιος ο Ανδρέας δεν είχε και τόση εμπιστοσύνη στις πολιτικές ικανότητες του Γιώργου, αλλά ύστερα από το σχετικό οικογενειακό πρεσάρισμα πείστηκε να τον κατεβάσει το 1981 υποψήφιο στην Πάτρα. Σε μέρες μάλιστα γενικής ευφορίας, καθώς το 48% εκείνων των εκλογών τον κατέστησε κυρίαρχο όλου του πολιτικού σκηνικού της δεκαετίας του ΄80. Κάποια στιγμή, αργότερα, του εμπιστεύτηκε και διάφορα υπουργικά χαρτοφυλάκια.
Η αλήθεια είναι ότι στην πρώτη οκταετία του ΠΑΣΟΚ, ο αείμνηστος κυβερνούσε συχνά από το Καστρί, αλλά χωρίς το …Καστρί. Κι αυτό εξηγεί την αντιπάθεια της οικογένειας, και κυρίως της μαργαρίτας απέναντι σε πρόσωπα, που διέθεταν προνομιακή σχέση με τον τότε σύζυγό της. Και διαχειριζόντουσαν τα μυστικά της εξουσίας, χωρίς εκείνη.
Η τρόικα, Γεννηματάς, Τσοχατζόπουλος, Λαλιώτης, ήταν στο στόχαστρο διαρκώς. Ο πρώτος, γιατί το Καστρί θεωρούσε ότι θέλει να διαδεχτεί τον Ανδρέα και για αυτό τον υπονομεύει. Ο δεύτερος, γιατί ο Ανδρέας τον εμπιστευόταν πιο πολύ από το …αίμα του. Ο τρίτος, γιατί πίστευαν ότι ήταν προσβολή το να τον αποκαλεί ο Ανδρέας ως το «πέμπτο παιδί του».
Ωστόσο η φιλοδοξία παρέμεινε σταθερή. Παλιοί συνομιλητές της κας Παπανδρέου επιβεβαιώνουν ότι συχνά τους έλεγε τότε, αναφερόμενη στο μακρινό μέλλον βέβαια, ότι «θα έρθει και η σειρά του Γιώργου να γίνει πρωθυπουργός».
----------------------------------------------------
Οι ρήξεις με τον Ανδρέα
Ο Γιώργος Παπανδρέου, πιστός στην οικογενειακή παράδοση, έδειξε από νωρίς τις μελλοντικές του επιθυμίες. Ήρθε σε ρήξη με τον πατέρα του. Όχι επειδή ψήφισε Σημίτη για πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ενώ ο Ανδρέας ήταν την πρώτη φορά κατάκοιτος στο Ωνάσειο και τη δεύτερη μόλις είχε κηδευτεί.
Αυτό το είχε κάνει πολύ νωρίτερα. Αρκετοί θυμούνται, ότι την περίοδο Κοσκωτά, λίγο πριν αποκαλυφθούν τα θέματα του Μένιου Κουτσόγιωργα και ενώ ο Ανδρέας είχε επιστρέψει από το Χέρφιλντ με την Δήμητρα Λιάνη αντί της Μαργαρίτας, πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ συζητούσαν την αναγκαιότητα αποχώρησης του τότε πρωθυπουργού. Υπό μορφή προσωρινής αντικατάστασής του για λόγους υγείας.
Τα στελέχη αυτά προέβλεπαν τη θύελλα που ερχόταν και άρχισαν να κινούνται στην κατεύθυνση αυτή. Κοινό μυστικό είναι ότι πρώτος στον κατάλογο των «ανησυχούντων» ήταν ο Κώστας Σημίτης. Όλους αυτούς ανέλαβε τότε να «εκπροσωπήσει» το ίδιο έντυπο, που πρόσφατα υπέδειξε στον Γιώργο Παπανδρέου το δρόμο της παραίτησης, τονίζοντας στο κυριακάτικο πρωτοσέλιδό του ακριβώς τις ίδιες λέξεις.
Ο Ανδρέας κατήγγειλε τότε σχέδια χειραγώγησης του ίδιου και του ΠΑΣΟΚ και ο πόλεμος με τα «φίλια» ΜΜΕ εξελίχθηκε γοργά. Οι περισσότεροι υπουργοί του και τα κορυφαία κομματικά στελέχη συντάχθηκαν μαζί του.
Ο τότε υπουργός Παιδείας Γιώργος Παπανδρέου προέβη σε μια αμφίσημη δήλωση. Οι περισσότεροι την ερμήνευσαν ως δήλωση αποδοκιμασίας του πρωθυπουργού πατέρα του. Και εξοργίστηκαν. Εκείνος έδωσε τόπο στην οργή και δεν αντέδρασε. Ίσως να θυμήθηκε το δικό του πατέρα, με τον οποίο ο ίδιος είχε διαφωνήσει το 1964. Τότε ο Γεώργιος Παπανδρέου, πικράθηκε μεν, αλλά άφησε στον Ανδρέα την πρωτοβουλία των επόμενων κινήσεων.
Στο Καστρί το συμβόλαιο της διαδοχής
Λίγα χρόνια αργότερα, τον Ιανουάριο του 1996, κρίθηκε η διαδοχή του Ανδρέα. Καταρχήν στην πρωθυπουργία. Τη παραμονή της εκλογής, «στίφη» βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και κομματικών συνέρρευσαν στο σπίτι του εορτάζοντος Αντώνη Λιβάνη. Η «γραμμή»ήταν Αρσένης. και στον πρώτο και στον δεύτερο γύρο.
Την ίδια ώρα όμως, λίγα χιλιόμετρα μακριά, ο Κώστας Σημίτης περνούσε το κατώφλι του Καστριού. Και εκεί, παρούσης σύσσωμης της οικογένειας, έκλεισε την υπόθεση της στήριξης του από τον Γιώργο Παπανδρέου και την ολιγομελή ομάδα φίλων βουλευτών του στην ψηφοφορία της επομένης.
Σύμφωνα με άλλες πηγές, το ίδιο περιστατικό επιβεβαιώνεται μεν για την αλήθειά του, αλλά αναφέρεται σε άλλο χρόνο. Την παραμονή δηλαδή της έναρξης του ιστορικού συνεδρίου της διαδοχής, έξι μήνες αργότερα. Λίγες ώρες δηλαδή μετά την κηδεία του Ανδρέα. Εξ ου και αιτιολογείται η κίνηση του Γιώργου να ανέβει τελευταίος στο βήμα του συνεδρίου και να υποστηρίξει τον Σημίτη, φορτίζοντας συναισθηματικά τον όποιο αναποφάσιστο σύνεδρο.
Στην ομιλία του Γιώργου, οι κάμερες έπιασαν τον Σημίτη με ένα χαμόγελο ικανοποίησης και σιγουριάς, τον Τσοχατζόπουλο με ένα αντίστοιχο αλλά πικρό και ειρωνικό χαμόγελο. Και τον Λαλιώτη να πιάνει και με τα δυο του χέρια το κεφάλι του.
Στην Αναγνωστοπούλου η επιστροφή των δανεικών
Κανείς δεν γνωρίζει αν τότε στο Καστρί κλείστηκε κάποια συμφωνία «μακράς πνοής». Πάντως ο Γιώργος στήριζε τον Σημίτη σε κάθε επιτυχία ή αποτυχία του (Οτσαλάν, ασφαλιστικό κλπ), ενώ η δημοσφιλία του ανέβαινε γοργά, βοηθούντος και του χαρτοφυλακίου του ΥΠΕΞ. Η ολιγομελής ομάδα βουλευτών άρχισε να πυκνώνει, με παλιούς προεδρικούς κυρίως που είχαν μεταπηδήσει ενδιαμέσως στην ομάδα Τσοχατζόπουλου.
Συγχρόνως στο ΥΠΕΞ συγκροτήθηκε και μια πολυμελής ομάδα στελεχών, πρώτος πυρήνας της αυριανού προεδρικού επιτελείου του κ. Παπανδρέου. Την ίδια εποχή, ωστόσο, όπως γράφτηκε, τα e-mails της Μαργαρίτας προς τον Γιώργο στη συνέχεια (η τεχνολογία προχώρησε), έβριθαν χαρακτηρισμών για τον Κ.Σημίτη. Η αίσθηση ότι πλησίαζε η ώρα του Γιώργου ήταν πασιφανής.
Και η ιδέα της διαδοχής πριν τις εκλογές του 2004, ωρίμαζε πλέον σε όλα τα στρατόπεδα. Στο Μαξίμου, στο ΥΠΕΞ, αλλά και στα εξωθεσμικά κέντρα, που σήμερα, κατά τον κ. Παπανδρέου απεργάζονται την χειραγώγηση του ΠΑΣΟΚ.
Ακολούθησαν όλα τα πανηγυρικά. Η πανηγυρική ανάληψη των ιστορικών ευθυνών από τον Γ. Παπανδρέου, η πανηγυρική εκλογή του από ένα εκατομμύριο μέλη, φίλους κλπ, η πανηγυρική συντριβή του Μαρτίου, οι πανηγυρικές ευρωεκλογές της Ματσούκα, οι πανηγυρικές δημοτικές εκλογές της Καραχασάν και η νέα πανηγυρική ήττα της 16ης Σεπτεμβρίου.
Το σύστημα Παπανδρέου
Όλο αυτό το διάστημα, ήταν γενική η αίσθηση ότι πραγματικοί κυβερνήτες της Χαριλάου Τρικούπη δεν ήταν ούτε η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου ούτε ο Νίκος Αθανασάκης ούτε τα άλλα πολιτικά στελέχη που είτε πιο μόνιμα είτε κατά περιόδους βρέθηκαν κοντά στον κ. Παπανδρέου. Αλλά οι άνθρωποι του προσωπικού επιτελείου του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, με αφανή, αλλά υπολογίσιμη πάντοτε, την εξωθεσμική επιρροή της οικογένειας στις επιλογές του.
Στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έχουν ζήσει από πολύ κοντά τις εξελίξεις των τελευταίων τριών χρόνων, μαρτυρούν ότι συχνά ο κ. Παπανδρέου άλλαζε αποφάσεις ή γραμμή πλεύσης μετά από κάποιο τηλεφώνημα ή κάποια μυστική συνάντηση με πολύ στενούς του ανθρώπους.
Επιστρέφοντας στο δράμα που παίχτηκε τη μακριά νύχτα των εκλογών της 16ης Σεπτεμβρίου, φαίνεται ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ συνειδητοποίησε το εκλογικό και πολιτικό ναυάγιο, ουσιαστικά μόνο κατά τη ροή των αποτελεσμάτων.
Ούτε καν το πρωί της ίδιας μέρας φαίνεται ότι είχε συναίσθηση της δυσμενούς πραγματικότητας. Τον είχαν παραπλανήσει κάποιοι αρμόδιοι συνεργάτες του; Είχαν και εκείνοι παραπλανηθεί; Την αλήθεια θα την μάθουμε από τις αλλαγές που θα κάνει στο επιτελείο του, αν κερδίσει την αναμέτρηση της 11ης Νοεμβρίου.
Πάντως, το ότι ζούσε στον κόσμο του, αιτιολογεί και το γεγονός ότι κανείς, ούτε ο ίδιος δεν απέτρεψε τη μητέρα του να προετοιμάσει και ένα μικρό πάρτι για τη νίκη στο Καστρί, με καλεσμένους λίγους καλούς φίλους.
Από την άλλη πλευρά, οι πάντες σήμερα στη Χαριλάου Τρικούπη διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι πλέον ο Γιώργος λειτουργεί πολιτικά, υπερασπίζεται την ιστορία, την αξιοπρέπεια και το μέλλον του ΠΑΣΟΚ, έχοντας ήδη θέσει στο περιθώριο διάφορα πρόσωπα του στενού περιβάλλοντός του, που συχνά κατηγορήθηκαν στο παρελθόν ως άσχετοι ή αργόσχολοι, αποτελώντας το «σύστημα Παπανδρέου».
Και ότι θα σεβαστεί τη δημοκρατική διαδικασία που θα ακολουθήσει για την εκλογή του νέου αρχηγού, μη ακούγοντας διάφορες «σειρήνες» που του λένε «διώξε τον Βενιζέλο και ας φύγει μαζί του όποιος θέλει. Αρκεί να μείνει σε μας το μαγαζί (δηλαδή το ΠΑΣΟΚ)». Και ότι αυτό συνεπάγεται.
1 σχόλιο:
ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΜΕΓΑΛΕ.
Δημοσίευση σχολίου